Ξεσηκώθηκαν οι δεσποτάδες

Η πολιτική της κυβέρνησης (ή το μνημόνιο, αν προτιμάτε) φαίνεται- από κείμενο που συνέταξε και μοίρασε η Ιερά Σύνοδος - πως, εκτός από τους εργαζόμενους, άρχισε να αγγίζει και τα... άγια των «Αγίων». Το εν λόγω κείμενο μπορεί να περιγράφει είτε την απόφαση των «άγιων» δεσποτάδων να σηκώσουν το λάβαρο της επανάστασης κατά του μνημονίου, είτε την αγωνία της «άγιας» οικονομικής ελίτ του τόπου, που βλέπει ότι η νέα τάξη του μνημονίου ροκανίζει τον θρόνο της. Η ιστορία της Ιεράς Συνόδου, δυστυχώς, μας υποχρεώνει να τη δούμε – αυτήν και το κείμενό της – ως πρώτη προειδοποιητική βολή της εγχώριας οικονομικής ελίτ, η οποία αντιλαμβάνεται πως η πολιτική της κυβέρνησης κόβει και το δικό της κρέας.

Ο Περισσός βέβαια διαφωνεί, καθώς, σύμφωνα με ανακοίνωσή του, θεωρεί ότι «η καταιγίδα του μνημονίου είναι πολιτική επιλογή που πρωτίστως συμφέρει την πλουτοκρατία της χώρας και δευτερευόντως τους συμμάχους της σε διεθνές επίπεδο». Όμως, απ’ ό,τι φαίνεται (και) από το κείμενο της Ιεράς Συνόδου, στην Εκκλησία - σαρξ εκ σαρκός της οικονομικής ελίτ του τόπου – έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται ότι η εξουσία τους και κατ’ επέκταση η οικονομική και πολιτική τους κυριαρχία έχει καταλυθεί. Με πιο απλά λόγια, το ελληνικό οικόπεδο περνά σε άλλα, πολύ μακρύτερα και ισχυρότερα χέρια...

Οι λόγοι που υποχρεώνουν (και βοηθούν) τους δεσπότες να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων δεν είναι ανεξήγητοι:


♦ Αυξημένο ένστικτο επιβίωσης.

♦ Άψογο δίκτυο άμεσης ενημέρωσης για την κατάσταση της κοινωνίας, αλλά και προσωπική επαφή ιερέων και αρχιερέων με το «ποίμνιό» τους.


♦ Υψηλές διασυνδέσεις με την εγχώρια οικονομική ελίτ.


Εύστοχο και ακριβές

Η Εκκλησία - διάκοι, παπάδες, δεσποτάδες -είναι υποχρεωμένη να μοιράζεται τα βάσανα (όχι μόνο τα πνευματικά) της... πελατείας της καθημερινά. Οι συνέπειες των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης (δηλαδή η ικανοποίηση των εντολών των πιστωτών) απλώνονται καθημερινά στις εισόδους των ναών. Άνεργοι, άστεγοι, ανασφάλιστοι, πεινασμένοι, άρρωστοι χωρίς πρόσβαση σε νοσοκομεία, άμαθοι νεόπτωχοι...

Πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς στους άγιους πατέρες, όχι όμως και πολιτική μυωπία. Το παπαδαριό πάντοτε αντιλαμβανόταν έγκαιρα πού πάει το πράγμα και έπραττε αναλόγως για να διασφαλίσει συμφέροντα, εξουσία, προνόμια. Στην προκειμένη περίπτωση η Εκκλησία μπορεί να αντιληφθεί αυτό που αδυνατεί (ή απαξιοί) να κατανοήσει η κυβέρνηση: ο κόσμος υποφέρει, είναι εξαγριωμένος και απελπισμένος.

Προκειμένου να μιλήσει στην πελατεία της η Εκκλησία πράττει, με το κείμενο που μοίρασε στους πιστούς, το αυτονόητο: λέει κάποια, όχι όλα, πράγματα με το όνομά τους, με τον τρόπο που τα αντιλαμβάνεται ο (πολύς) κόσμος, αλλά και η «ντόπια πλουτοκρατία». Ανάμεσα σε άλλα το κείμενο της Ι.Σ. επισημαίνει:

♦ «Είναι αλήθεια ότι αυτό που συμβαίνει στην πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο και συνταρακτικό. Μαζί με την πνευματική, κοινωνική και οικονομική κρίση συμβαδίζει και η πάσης φύσεως ανατροπή. Πρόκειται για προσπάθεια εκρίζωσης και εκθεμε-λίωσης πολλών παραδεδομένων, τα οποία ώς τώρα θεωρούνταν αυτονόητα για τη ζωή του τόπου μας».


♦ «Μπροστά στην κατάσταση αυτή ο κάθε λογικός άνθρωπος διερωτάται: Γιατί δεν πήραμε νωρίτερα όλα αυτά τα δύσκολα μέτρα, που σήμερα χαρακτηρίζονται αναγκαία; Όλες αυτές τις παθογένειες της κοινωνίας και της οικονομίας που σήμερα επιχειρούμε με βίαιο τρόπο να αλλάξουμε, γιατί δεν τις αλλάξαμε στην ώρα τους; Γιατί έπρεπε να φθάσουμε ώς εδώ; Τα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια. Πώς τότε υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή, και σήμερα αισθάνονται ασφαλείς, γιατί ενεργούν ως εντολοδόχοι;».

Ξεπούλημα

Για όσους από εμάς δεν αναζητούν τη σωτηρία της ψυχής τους με τη διαμεσολάβηση της Ιεράς Συνόδου, αλλά αντίθετα παλεύουν για τη σωτηρία του ταπεινού τους σαρκίου από τη νεοφιλελεύθερη πα-γκοσμιοποιημένη λαίλαπα μέσα από την πολιτική δράση, το κείμενο της Εκκλησίας έχει την αξία του, διότι κατά κύριο λόγο περιγράφει αυτό που (και) η άρχουσα τάξη αρχίζει να βλέπει και να βιώνει από τη δική της σκοπιά: το ξεπούλημα της χώρας.

Προκειμένου να αντιμετωπίσει μια τέτοια κατάσταση, ο λαός της χώρας, προφανώς, μπορεί να «συμμαχήσει» όχι μόνο με την Ιερά Σύνοδο, αλλά και με τον... διάβολο - που θα ’λεγε κι ο Άρης!
Πηγή : Το Ποντίκι