Μία παράνομη κυβέρνηση μόνο με τη βία μπορεί συνεχίσει την ύπαρξή της

Η κυβέρνηση δεν έχει καμμιά νομιμότητα, απλώς επιβάλλει την θέλησή της με την βία, και γίνεται κάθε μέρα και βιαιότερη
Η οπλισμένη ολιγαρχία εξουσία, η οποία εμφανίζεται μάλιστα και ως εγγυητής της νομιμότητας, είναι εκείνη που έχει καταλύσει βίαια την νομιμότητα. Γυροφέρνει στις ελληνικές πόλεις κλούβες των δυνάμεων καταστολής της, με μόνο σκοπό να τρομοκρατήσει τους έλληνες πολίτες. Ωστε να συνεχίσει ο τρομοκρατημένος λαός να......

παράγει πλούτο, τον οποίο η κυβέρνηση ως εισπράκτορας συγκεντρώνει δια των φόρων, και παραδίδει στις δυνάμεις κατοχής, που αυτή η ίδια η κυβέρνηση, χωρίς καμμία λαϊκή εξουσιοδότηση προσκάλεσε, και στις οποίες παρέδωσε την εθνική μας κυριαρχία.
Το ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα της αντιπροσώπευσης των πολιτών (βουλευτές και κυβέρνηση με μακρά θητεία, ανέλεγκτοι για όλο το διάστημα της θητείας τους από τον λαό και τη δικαιοσύνη, με πρωθυπουργό απόλυτο μονάρχη, με δικαιοσύνη διορισμένη και υπόδουλη, και με την ποινική ασυλία των επαγγελματιών πολιτικών συνταγματικά κατοχυρωμένη), έχοντας σιγουρευτεί ότι δεν κινδυνεύει με κανενός είδους ποινικό κολασμό, συνεχίζει να παραβαίνει την νομιμότητα. Με τον πιο βάναυσο τρόπο.
Εμφανίζοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του, ως τον εγγυητή αυτής της νομιμότητας. Και μάλιστα τρομοκρατώντας τους πολίτες με τις δυνάμεις καταστολής του, όλο αυτό το διάστημα, και εμποδίζοντάς τους ακόμη και να διαδηλώσουν, ρίχνοντας καταιγίδες χημικών ακόμη και στις πιο ειρηνικές συγκεντρώσεις.
Ο αρμόδιος υπουργός, θεωρώντας την εξουσία που εκφράζει ως τον μόνο εγγυητή της νομιμότητας, και ξεχνώντας πως η θεμελιώδης εξουσία είναι ο λαός και πως από τον λαό και μόνο απορρέει κάθε νομιμότητα και κάθε εγγύησή της, υποστηρίζει πως οι Κερατιώτες και όσοι ζητούν την “απομάκρυνση της αστυνομίας” έχουν “άλλες πολιτικές επιδιώξεις” (οι Κερατιώτες και μαζί τους κι εγώ για παράδειγμα). Και πως “η μοναδική τους επιδίωξή είναι η πρόκληση προς τη νομιμότητα και προς την ίδια την κυριαρχία του ελληνικού λαού, όπως αυτή εκφράζεται με τους νόμους”.
Μάλιστα, έτσι είπε ο αρμόδιος υπουργός: “Κυριαρχία του ελληνικού λαού“. Στην κατάσταση που είμαστε βέβαια μόνο ως εμπαιγμός μπορεί να ληφθεί. Και είναι εμπαιγμός φυσικά.
Μόνο ο αρμόδιος υπουργός φυσικά γνωρίζει ποια είναι αυτή η νομιμότητα, όταν η ίδια η ευρωπαϊκή ένωση καλεί την κυβέρνηση, εδώ και καιρό, να μην προχωρήσει στην λογική των ΧΥΤΑ. Και όταν τα δικαστήρια έχουν δικαιώσει, προσωρινά έστω, τους κατοίκους…
Είναι μια γνωστή ολιγαρχική λογική: η κυβερνητική εξουσία επικαλείται την νομιμότητα, της οποίας θεωρεί πως είναι ο αποκλειστικός εγγυητής, για να επιβάλλει, και με τον πιο βίαιο τρόπο μάλιστα, την δεσποτική της θέληση.
Και όσο πιο πολύ απομακρύνεται η κυβέρνηση από την θέληση του λαού, και συναντάει και τις ανάλογες λαϊκές αντιδράσεις, τόσο πιο πολύ θα επικαλείται τον ρόλο του εγγυητή της νομιμότητας. Μιας νομιμότητας που έγινε διάτρητη από τις πράξεις και τις παραλείψεις αυτής της ίδιας της κυβερνητικής εξουσίας.
Και όσο εναντιώνεται ο λαός, τόσο πιο βίαιη θα είναι η απάντηση της “εγγυήτριας” κυβερνητικής εξουσίας. Τόσο πιο πολλά κεφάλια, στην Κερατέα και αλλού, θα ανοίγουν από την εγγυήτρια κυβέρνηση και τόσο πιο πολλοί πολίτες θα αναπνέουν τα χημικά των δυνάμεων επιβολής της ολιγαρχίας.
Ολη μαζί η εκλογική δύναμη των κομμάτων αυτή τη στιγμή είναι πολύ κάτω από το 50% του εκλογικού σώματος.
Το κυβερνητικό κόμμα δεν ξεπερνάει ούτε το 25% αυτού του 50%. Δηλαδή έχει λιγώτερο από το 15% του συνόλου του εκλογικού σώματος.
Το 70%, και βάλε, των πολιτών, ακόμη και στις μαγειρεμένες δημοσκοπήσεις, ζητάει αλλαγή της πολιτικής, τιμωρία, κάθαρση και λοιπά.
Το ΠαΣοΚ έγινε κυβέρνηση με άλλες υποσχέσεις και άλλα εφάρμοσε.
Το Σύνταγμα είναι μαγειρεμένο για να έχουν οι επαγγελματίες πολιτικοί ποινική ασυλία.
Ολο το πολιτικό σύστημα είναι ύποπτο της μεγαλύτερης διαφθοράς στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους, και κανένας δεν τιμωρήθηκε.
40 τόσες εξεταστικές επιτροπές της βουλής δεν βρήκαν κανέναν ένοχο.
Εγκλημα παντού και ένοχοι πουθενά.
Νομοθετείται διάταξη στον ΚΟΚ που απροκάλυπτα μετατρέπει μια αστική διαφορά σε ποινικό αδίκημα, δηλαδή νομοθεσία κατά παραγγελία υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων.
Ενας μη-εκλεγμένος υπουργός έχει εξουσιοδοτηθεί παρανόμως από την βουλή, να υπογράφει συμβάσεις με ξένες δυνάμεις, αντισυνταγματικώτατα.
170-τόσοι βουλευτές ψήφισαν νόμο με τον οποίο καταλύεται η εθνική κυριαρχία, παραιτείται το ελληνικό δημόσιο αμετάκλητα από την επίκληση της εθνικής του κυριαρχίας έναντι των δανειστών.
Ξένοι έπαρχοι αλωνίζουν τα υπουργεία και επιβάλλουν πολιτικές.
Και χίλια δυο ακόμη…
Και ο αρμόδιος υπουργός, θεωρεί ότι η εξουσία του νομιμοποιείται ακόμη να παριστάνει τον εγγυητή της νομιμότητας. Ο αρμόδιος υπουργός. Καμάρι του ελληνικού λαού. Εγγυητής της ασφάλειας του λαού. Εγγυητής της νομιμότητας με τις δυνάμεις καταστολής πρόχειρες.
Φυσικά και είναι ψέμμα ότι η κυβέρνηση αυτή έχει κάποια νομιμότητα. Η κυβερνητική εξουσία έχει απωλέσει κάθε νομιμότητα. Γι’ αυτό και χρειάζεται να επιβάλλει την θέλησή της με την χρήση απροκάλυπτης βίας. Η οποία μέρα με την μέρα θα γίνεται βιαιότερη.