Γράφει ο Γιώργος Διαμάντης
Λίγους μόλις μήνες από τις τελευταίες εκλογές, η
τρικομματική κυβέρνηση έχει ήδη φροντίσει να διαλύσει τις αυταπάτες όσων την
εμπιστεύτηκαν. Όλες οι προεκλογικές εξαγγελίες για επαναδιαπραγμάτευση του
μνημονίου ή απαγκίστρωση απ’ αυτό ξεχάστηκαν και τη θέση τους πήρε η κλιμάκωση
της βάρβαρης πολιτικής της τελευταίας διετίας, με τη λήψη του πιο σκληρού
πακέτου μέτρων από την αρχή της κρίσης. Πρόκειται για μέτρα πολλαπλάσια απ’ του
Φεβρουαρίου, που ενώ αρχικά ανέρχονταν στο ύψος των 11,5 δισ. ευρώ,
έφτασαν τα 13,5 δισ. ευρώ κατά την ψήφισή τους για ν’ αποκαλυφθεί ότι
τελικά αγγίζουν τα 18,9 δισ. χωρίς να υπολογίσουμε τις ρήτρες αυτόματης
αναπλήρωσης που επέβαλε η τρόϊκα. Με άλλα λόγια πρόκειται για μέτρα που
ξεπερνούν το 8,5 % του ΑΕΠ και τα οποία είναι βέβαιο ότι θα βαθύνουν την ύφεση,
θα αυξήσουν την ανεργία και θα οδηγήσουν στην εξαθλίωση την συντριπτική
πλειοψηφία του πληθυσμού.
Κύριοι
άξονες αυτών των μέτρων που ταιριάζουν περισσότερο σε κατοχική κυβέρνηση, είναι
οι οριζόντιες περικοπές μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, η περιστολή κάθε
κοινωνικής δαπάνης, η κατεδάφιση της δημόσιας υγείας και της δημόσιας παιδείας,
η διάλυση της δημόσιας διοίκησης και του ασφαλιστικού συστήματος και κυρίως οι
νέες, πέρα από κάθε λογική αυξήσεις φόρων που κυριολεκτικά εξοντώνουν τα χαμηλά
και μεσαία εισοδήματα. Παράλληλα, στον τομέα των εργασιακών έχει ήδη ανοίξει η
συζήτηση για μια σειρά ρυθμίσεων που αν υλοποιηθούν, θα γυρίσουν το εργατικό
δίκαιο της χώρας στο 19ο αιώνα.
Όλα αυτά
υποτίθεται ότι γίνονται για την