Αφήνοντας πίσω μας, πια, την ραστώνη του καλοκαιριού, την ψευδαίσθηση που μας πρόσφερε ο ήλιος, η αλμύρα και η θάλασσα της πατρίδας μας, γυρίζουμε στην αδυσώπητη πραγματικότητα που μοιάζει ολοένα και περισσότερο με εφιάλτη.
Δυστυχώς με την επιστροφή μας στην πραγματικότητα, διαπιστώνουμε πως η πολιτική ανικανότητα επεκτάθηκε, τα ....
προβλήματα έγιναν ακόμη μεγαλύτερα και το αύριο μοιάζει περισσότερο σκοτεινό από χθες. Τις πταίει άραγε για την κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει ολόκληρη η χώρα;
Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έχει η κυβέρνηση τσίρκο του Γιώργου Παπανδρέου (να με συγχωρήσουν όσοι εργάζονται με κίνδυνο της ζωής τους και για πολύ μικρά οικονομικά ανταλλάγματα σε τσίρκο), τα μέλη της οποίας αφού έκαναν τις ανέμελες διακοπές τους (τη στιγμή που η Ευρώπη «πήρε φωτιά» από τις ραγδαίες οικονομικές εξελίξεις που προοιωνίζουν και μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις αλλά και αλλαγές), επέστρεψαν περιχαρείς για να συνεχίσουν την εκτέλεση της παρωδίας.
Αφού κατάφεραν να ψηφίσουν πλήθος εκτρωματικών νομοσχεδίων (πού αλλού ακούστηκε φορολογικό πολυνομοσχέδιο;), αφού έχουν μετατρέψει τους πολίτες της χώρας σε ψυχολογικά ράκη (πλήθος αυτοκτονιών που δεν αναφέρονται στα παπαγαλοειδή ΜΜΕ), αφού με τα πολιτικά τους ανομήματα έχουν τοποθετήσει τους Έλληνες πολίτες στη θέση του κλέφτη (ποια μεγαλύτερη θρασύτητα μπορεί να υπάρξει μετά από αυτήν, όταν οι υπεύθυνοι της κατάντιας κατηγορούν εκείνους που πάντα πλήρωναν χωρίς να ρωτούν και που ποτέ δεν πήραν ένα «δωράκι» ή μία «χορηγεία»), συγκεντρώνονται και άρχισαν ήδη να προωθούν την «ιδέα» της απώλειας γης μέσω εμπράγματων υποθηκών και περαιτέρω μείωσης της εθνικής κυριαρχίας… Δολοφονούν καθημερινά την οικονομία, την παιδεία και τον εν γένει κοινωνικό ιστό, κρυμμένοι πίσω από την ιδιότητα του υπουργού, του πρωθυπουργού ή –γενικότερα- του πολιτικού. Απαιτούν, δε (ενίοτε και επιβάλουν δια της βίας), την πλήρη σιωπή όλων των πολιτών!!!
Αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα, αυτή είναι η σημερινή κυβέρνηση, η οποία παρά τα όσα εξοντωτικά μέτρα έχει πάρει, έχει καταφέρει να μειώσει τα έσοδα και να αυξήσει τα έξοδα, δημιουργώντας μία επιπλέον «ψαλίδα» στον προϋπολογισμό της τάξης του 13% περίπου… Τι κι αν πηδάνε από το καράβι, τι κι αν άρχισαν να μιλούν για εκλογές… Το έργο είναι παλιό, έχει παιχτεί πολλές φορές και το γνωρίζουν πως οι «συμβατικές λύσεις» δεν πρόκειται να αποδώσουν. Χρειάζονται κάτι περισσότερο «ολοκληρωτικό». Και αυτό τους το προσφέρει η ικανότητά τους στην ίντριγκα και στην γενικότερη δράση τους σε «παίγνια» που δύσκολα χαρακτηρίζονται ως διαφανή…
Δεν φταίει, όμως, μόνο η κυβέρνηση. Τεράστια ευθύνη για τα όσα βιώνει η χώρα, για τα όσα επέρχονται για τους πολίτες, έχει και η αντιπολίτευση, η οποία προφανώς δεν θέλει ή δεν μπορεί (ο ιστορικός του μέλλοντος και ο με καθαρό νου σύγχρονος πολίτης θα κρίνουν) να συνεισφέρει στην πάταξη της κυβερνητικής ανομίας και στην στροφή της χώρας προς την δημοκρατία. Η πολιτική στην Ελλάδα μπορεί να έχει καταργηθεί (αφού οι παρόντες συζητούν ή εκτελούν μνημονιακές ή τροϊκανές εντολές), όμως το χειρότερο είναι πως και τα κόμματα απέδειξαν την πλήρη τους ανικανότητα να παρέμβουν και να πιέσουν προς την κατεύθυνση δημιουργίας διεξόδου στο σχηματισθέν αδιέξοδο που οδηγούν οι πολιτικοί την χώρα. Τα κόμματα έχασαν τον λόγο ύπαρξής τους, απεκδύθηκαν τον ρόλο που συνταγματικά (αλλά και καταστατικά) καλούνται να διαδραματίζουν στην πορεία της πολιτικής εξέλιξης. Τα κόμματα στην Ελλάδα, πλην ελαχίστων, αποφάσισαν την πολιτική και κοινωνική απομόνωση. Δυστυχώς, με την ανυπαρξία τους έχουν αποδείξει πως συντέλεσαν στα μέγιστα για την σημερινή κατάντια. Η αυτοκατάργησή τους, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της ανυπαρξίας ηθικού ερείσματος απέναντι στους πολίτες – θύματα των κομματικών σχεδιασμών και πρακτικών.
Και τι μπορούμε να κάνουμε, άραγε, όλοι εμείς που έχουμε πέσει θύματα της ανικανότητας (ή μήπως απόλυτα στοχευμένης ικανότητας;) και της ανυποληψίας του σημερινού πολιτικού κόσμου; Η απάντηση βρίσκεται στην διάθεση για συσπείρωση και ταυτόχρονα στην ωριμότητά και την θέλησή μας για την ανατροπή του παρούσας πολιτικής σκηνής. Σε κάθε περίπτωση εμείς οι πολίτες καλούμαστε «να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά» και να επαναχαράξουμε κάτω από σαφέστατες νέες προϋποθέσεις την πολιτική και οικονομική πορεία της χώρας.
Το πρόβλημα έγκειται στην ανυποληψία των πολιτών, οι οποίοι δεν μπορούν να συγκεντρώσουν τον σεβασμό των αρχηγών άλλων κρατών, οι οποίοι φροντίζουν για τα συμφέροντα των δικών τους πολιτών. Η ψευδολογία ίσως είναι επιχείρημα στα προεκλογικά μπαλκόνια, αλλά στα γραφεία των ευρωπαϊκών αποφάσεων δεν χρησιμοποιείται ούτε ως ανέκδοτο. Κι εμείς, ως χώρα, επί δεκαετίες (πολλές περισσότερες των τριών) πορευόμαστε με επαγγελματίες ψευδολόγους, ανερμάτιστους εγωϊστές και συμφεροντολόγους, που έχουν μάθει πολύ καλά στα «μυστικά κονδύλια» και στις προμήθειες, ενώ θα έπρεπε να έχουν ως στόχο ζωής την προσφορά σε εκείνους που τους επέλεξαν να οδηγήσουν την χώρα σε ένα καλύτερο αύριο…
Εμείς, λοιπόν, οι πολίτες αυτής της χώρας (που μεταβάλλεται τάχιστα σε χώρο), καλούμαστε να ομονοήσουμε, να συγκεντρωθούμε, να εμπιστευθούμε ανθρώπους που ζούνε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι (και όχι ως πολιτικοί) και να τους δώσουμε την εντολή να καθαρίσουν την κόπρο. Άμεσα, παραδειγματικά, οριστικά και αμετάκλητα. Η δημοκρατία δεν βρίσκεται πλέον στην Βουλή των βολευτών, αλλά στους δρόμους και στα καφενεία όπου συχνάζουν Έλληνες και όχι μίσθαρνα ανθελληνικών σχεδιασμών και δράσεων.
Η λύση βρίσκεται σε εμάς, τους πολίτες και όχι σε αυτούς, στους πολιτικούς. Το όλο θέμα είναι να μπορέσουμε να δούμε το αύριο που μας οδηγούν αυτοί και το αύριο που θέλουμε εμείς. Αν το κάνουμε, τότε θα γίνουν αίφνης πολλές έκτακτες πτήσεις προς το εξωτερικό. Και δεν θα φεύγουν πολίτες, αλλά αυτά τα μπουλούκια των πολιτικών που ρήμαξαν την χώρα… Όμως, αυτό δεν θα γίνει με το να κάνουμε ευχές, ούτε με το να λέμε λόγια... Πράξη χρειάζεται εκ μέρους μας. Αυτοί οι πολιτικοί αρκετά έκαναν χωρίς εμάς, φροντίζοντας τους μόνο τους εαυτούς τους...
Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου