Της Πίκιας Στεφανάκου
Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/08/2011
Η συναίνεση κορυφής δεν απασχολεί τη βάση, διαμηνύει η πανεπιστημιακή κοινότητα που θέτει ως άμεσο στόχο την κατάργηση των αντισυνταγματικών διατάξεων του νόμου * Έκτακτη Σύγκλητος πρυτάνεων την ερχόμενη εβδομάδα για τις μορφές αντίδρασης.
Με φόβο αντιμετωπίζει την επόμενη ημέρα από την ψήφιση του νομοσχεδίου η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ομολογώντας ότι η αναμέτρηση με την πανεπιστημιακή κοινότητα μόλις τώρα ξεκινά. Το φοιτητικό κίνημα, που ξέρει και να δίνει και να κερδίζει μάχες, εισέρχεται σε λίγες εβδομάδες στο τερέν, ενώ τα θεσμικά όργανα των ιδρυμάτων και οι συλλογικοί φορείς των πανεπιστημιακών, διαμηνύουν στην υπουργό Παιδείας ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Ανατροπή στην πράξη
Ο "άσος" της συναίνεσης, που έβγαλε από το μανίκι της η κ. Διαμαντοπούλου, αποτελεί υπόθεση κορυφής που δεν απασχολεί, αντιθέτως, εξοργίζει ακόμη και τις δύο μεγάλες καθεστωτικές παρατάξεις των πανεπιστημίων (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ) οι οποίες στις αναμετρήσεις των τελευταίων ετών, υπονόμευαν συστηματικά τις αγωνιστικές διαδικασίες βάσης των μαχόμενων, για τη διάσωση του πανεπιστημίου, φοιτητών. Αυτή τη φορά το φοιτητικό κίνημα ετοιμάζεται να δώσει τη "μητέρα των μαχών" με ακόμη καλύτερους όρους. Τόσο η ΔΑΠ όσο, και κυρίως, η ΠΑΣΠ αρνούνται να ακολουθήσουν τη συναίνεση κορυφής, γεγονός που σημαίνει ότι ο νόμος Διαμαντοπούλου είναι εντελώς ανυπεράσπιστος έναντι της αγωνιστικής βούλησης των φοιτητών για κατάργησή του στην πράξη. Ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, Α. Παπαμίκος, εμμέσως πλην σαφώς δηλώνει ότι η κατάργηση της φοιτητικής συμμετοχής στη διοίκηση του πανεπιστημίου θα μείνει στα χαρτιά, ενώ ο γραμματέας της ΠΑΣΠ, Μ. Νικηφόρος, εμφανίζεται εξοργισμένος από τους πανηγυρισμούς της υπουργού Παιδείας "επειδή κατάφερε να συσπειρώσει τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις ώστε να περάσει νομοσχέδιο απορρύθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης" και καλεί τους φοιτητές σε μαζικές κινητοποιήσεις.
Στις ίδιες θέσεις Οι πανεπιστημιακοί διατηρούν πλήρως τις θέσεις μάχης που είχαν από την αρχή. Με εξαίρεση τον πρόεδρο της Ε.Γ. της ΠΟΣΔΕΠ, Γ. Σταυρακάκη, που έσπευσε να εκφράσει "απόλυτη ικανοποίηση" για τη (νοθευμένη) εκλογή πρύτανη, τόσο τα θεσμικά όργανα των πανεπιστημίων όσο και οι σύλλογοι διδασκόντων και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι από όλους τους πολιτικούς χώρους οι οποίοι υπογράφουν το κείμενο για την Υπεράσπιση του Δημόσιου Πανεπιστημίου, δηλώνουν ότι αυτός ο νόμος δεν είναι αποδεκτός. Μάλιστα, η Σύγκλητος του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, με ανακοίνωσή της την ημέρα ψήφισης του νόμου, θέτει "ως άμεσο και βασικό στόχο της πανεπιστημιακής κοινότητας την με κάθε νόμιμο μέσο κατάργηση των αντισυνταγματικών διατάξεων του νόμου, που πλήττουν ευθέως τα ιδανικά της Παιδείας και διαλύουν την ανώτατη εκπαίδευση της χώρας". Πιθανότητα την ερχόμενη Πέμπτη, συνέρχονται εκτάκτως οι πρυτάνεις προκειμένου να καθορίσουν τη στάση τους μετά την ψήφιση του νόμου. Οι γνωμοδοτήσεις κορυφαίων συνταγματολόγων καθώς και του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής, για την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων που αποτελούν τον πυρήνα του νόμου Διαμαντοπούλου, σηματοδοτούν την επέκταση της μάχης και στο δικαστικό πεδίο.
Νόμιμη η μη εφαρμογή αντισυνταγματικών διατάξεων
Επιπροσθέτως, τρόμο προκαλεί στην υπουργό Παιδείας η νόμιμη δυνατότητα των οργάνων διοίκησης των ιδρυμάτων να μην εφαρμόσουν διατάξεις που κρίνουν αντισυνταγματικές. Σύμφωνα με τη γνωμοδότηση του Κώστα Χρυσόγονου, καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο ΑΠΘ, την οποία μελετούν οι πρυτάνεις, "τα όργανα της ακαδημαϊκής κοινότητας και πρωτίστως ο πρύτανης έχουν δικαίωμα (ως διοικητικά όργανα που δεν υπόκεινται σε ιεραρχική εξάρτηση και έχουν στη διάθεσή τους υπηρεσίες νομικής υποστήριξης και συμβουλής) να προβούν σε έλεγχο της συνταγματικότητας των διατάξεων της πανεπιστημιακής νομοθεσίας που θα κληθούν, κατά τον λόγο της αρμοδιότητάς τους, να εφαρμόσουν και, σε περίπτωση που διαπιστώσουν συνταγματικότητα, να αφήσουν ανεφάρμοστη τη διάταξη. Η τελική κρίση για την αντισυνταγματικότητα ή μη των οικείων διατάξεων εναπόκειται τελικά στα αρμόδια δικαστήρια τα οποία μπορούν να ελέγξουν και τη νομιμότητα των σχετικών πράξεων των ακαδημαϊκών οργάνων". Όμως, όπως επισημαίνει ο καθηγητής, τόσο η διενέργεια ελέγχου από τα ακαδημαϊκά όργανα όσο και η μη εφαρμογή των διατάξεων που θα κριθούν αντισυνταγματικές από αυτά, "δεν ελέγχεται πειθαρχικά, καθόσον, ακόμη και αν αποδειχθεί εσφαλμένη, η σχετική κρίση γίνεται κατ' ενάσκηση θεμελιώδους νόμιμης υποχρέωσης των πανεπιστημιακών οργάνων, που συνίστανται στην τήρηση της νομιμότητας και την αποχή από παράνομες πράξεις, στις οποίες περιλαμβάνονται και οι με ευρεία έννοια παράνομες πράξεις, δηλαδή όσες ερείδονται σε αντισυνταγματική διάταξη νόμου."
Λυσσαλέα επίθεση
Η Α. Διαμαντοπούλου σπεύδει να συγκρατήσει μια τέτοια εξέλιξη, εξαπολύοντας, με τη βοήθεια "προθύμων" ΜΜΕ και προσωπικοτήτων όπως ο κ. Παπαλεξόπουλος, μύδρους κατά της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ο στόχος είναι η κοινωνική απομόνωση των θεσμικών οργάνων των πανεπιστημίων και η συκοφάντησή τους ως ομάδες ανθρώπων που αμφισβητούν την έννομη τάξη για την εξυπηρέτηση των ιδιοτελών τους συμφερόντων. Γι' αυτό και η "Καθημερινή" σε κύριο άρθρο της καλεί "την ευρύτατη πλειοψηφία των αστικών δυνάμεων της Βουλής να διασφαλίσει την εφαρμογή του νόμου που ψήφισε", κατηγορώντας τα κόμματα της αριστεράς και κάποιους πρυτάνεις για "ακραίες θέσεις που στρέφονται ευθέως κατά της συνταγματικής τάξης και της νομιμότητας". Η οποία, ωστόσο, παραβιάζεται κατάφορα από τον νόμο που ψήφισε η "κορυφή", σύμφωνα με τις διαπιστώσεις και τις γνωμοδοτήσεις των πλέον ειδικών αλλά και της ίδιας της αξιωματικής αντιπολίτευσης η οποία, πριν την τούμπα Σαμαρά, έκανε φύλλο και φτερό τον νόμο ως προς τη συνταγματικότητα των διατάξεων του.
Όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν κάνει η συμμαχία των προθύμων, οι παραβιάσεις του Συντάγματος είναι τέτοιας έκτασης και βαρύτητας, και η επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο είναι τέτοιας μορφής, που βγάζουν στα κάγκελα ακόμη και ανθρώπους ή ολόκληρα ιδρύματα τα οποία κατά το παρελθόν είχαν μια εντελώς διαφορετική στάση. Είναι χαρακτηριστική η απόφαση της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου Κρήτης, που, στο ίδιο μήκος κύματος με αυτήν του ΑΠΘ, δηλώνει ότι θα κινηθεί προς κάθε νόμιμη κατεύθυνση κατά του νέου νόμου για την παιδεία και θα στηρίξει ενέργειες της πανεπιστημιακής κοινότητας που θα κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η πρώτη αναμέτρηση πανεπιστημιακών-υπουργείου Παιδείας και των συμμάχων του θα είναι τις επόμενες ημέρες. Σύμφωνα με τον νόμο, δεκαπέντε ημέρες από τη δημοσίευση του νόμου, οι πρυτάνεις εκδίδουν διαπιστωτική πράξη για τη συγκρότηση της επιτροπής που θα οργανώσει τη διαδικασία ανάδειξης των εσωτερικών μελών του Συμβουλίου Διοίκησης.
Θεσμοποιούν την ιδιωτικοποίηση
Όπως έχει κριθεί, ωστόσο από κορυφαίους συνταγματολόγους, τα Συμβούλια εισάγουν ένα μοντέλο που δεν είναι συμβατό με τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ. Μάλιστα, ο Κ. Χρυσόγονος προσθέτει και μια νέα διάσταση τονίζοντας ότι η συμμετοχή εξωτερικών μελών στο Συμβούλιο, προσβάλλει την πλήρη αυτοδιοίκηση των ιδρυμάτων καθώς "θεσμοποιεί τη δυνατότητα επιρροής ιδιωτικών συμφερόντων στα πανεπιστήμια και τη στρατηγική ανάπτυξή τους". "Η συμμετοχή ιδιωτών στο κορυφαίο επιτελικό και διοικητικό όργανο του πανεπιστημίου", (σ.σ.: εφοπλιστές ονειρεύεται η κ. Διαμαντοπούλου), ισοδυναμεί κατ' αποτέλεσμα με (μερική) λειτουργική ιδιωτικοποίησή του, η οποία εγείρει ζητήματα συνταγματικότητας ακόμη και σε σχέση με το δημόσιο χαρακτήρα των ΑΕΙ". Στο πλαίσιο αυτό, ο καθηγητής τονίζει ότι "η συμμετοχή ιδιωτών σε όργανο διοίκησης ΝΠΔΔ, οι οποίοι ασκούν παράλληλα κάθε είδους ιδιωτικές, επιχειρηματικές ή άλλες, δραστηριότητες και αμείβονται με κατ' αποκοπή αποζημίωση για τη συμμετοχή τους αυτή, ωσάν να πρόκειται για συμμετοχή σε διοικητικό συμβούλιο ανώνυμης εταιρείας, αντίκειται στον χαρακτήρα των ΑΕΙ ως ΝΠΔΔ.
Η υπουργός Παιδείας, στις μεταβατικές διατάξεις που ψήφισε επιχειρεί να δέσει χειροπόδαρα τα πανεπιστήμια εκδίδοντας η ίδια τις εφαρμοστικές πράξεις και θεσμοθετώντας ποινή αναστολής της χρηματοδότησης. Αυτή είναι η γραμμή αντεπίθεσης στο σχεδόν βέβαιο ενδεχόμενο τα δημοκρατικά εκλεγμένα διοικητικά όργανα των ιδρυμάτων να αρνηθούν την αυτοκατάργησή τους. Η δεύτερη γραμμή είναι η αυτόματη εφαρμογή ακόμη και αντισυνταγματικών διατάξεων του νόμου (π.χ. η κατάργηση του ασύλου) ώστε η ακαδημαϊκή κοινότητα να βρεθεί προ τετελεσμένων.
Ωστόσο, κι άλλοι νόμοι είχαν αντίστοιχες προβλέψεις, για παράδειγμα ο νόμος Γιαννάκου, αλλά έμειναν στα χαρτιά. Κι αυτό το ξέρει η Α. Διαμαντοπούλου, γι' αυτό άλλωστε και ομολογεί ότι "οι νόμοι γίνονται εύκολα. Το στοίχημα είναι η εφαρμογή τους". Βάζουμε στοίχημα ποιος θα το χάσει;
Πηγή : Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου