Μάχη για τα «χρυσαφικά»

Οι ιδιωτικοποιήσεις και τα εργασιακά προδιαγρά­φονται κεντρικά πεδία σύγκρουσης του ΣΥΡΙΖΑ -ΕΚΜ με την κυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ τους επόμενους μήνες, που αναμένεται να είναι από τους πιο κρί­σιμους όσον αφορά την τύχη της οικο­νομίας και ολόκληρης της χώρας.

Και μάλιστα η σύγκρουση προμη­νύεται σκληρή, όπως προδικάζουν τα γεγονότα: από τη μία οι πιεστικοί χρό­νοι που έχει η κυβέρνηση έναντι των δανειστών, οι οποίοι αξιώνουν χρονο­διαγράμματα και έργα προκειμένου να βάλουν το χέρι στην τσέπη για την επόμενη δόση, από την άλλη οι υψη­λοί τόνοι που χρησιμοποίησε ο ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας τις τελευ­ταίες μέρες, αρχής γενομένης από τις

προγραμματικές δηλώσεις.

Το ύφος μάλιστα των δηλώσεών του στη Βουλή παραπέμπει σε «μετωπι­κή» σύγκρουση με την τρικομματική υπό τον Σαμαρά:

Μίλησε για «αγγελτήριο πωλήσε­ων γης και ακινήτων» και χαρακτήρι­σε την κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» – έναντι του όρου «εθνικού» σκοπού ή ευθύνης. Όπως πρόσθεσε, αυτός ο ειδικός σκοπός δεν είναι άλλος από «την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και την εκχώρηση του δημόσιου χώ­ρου στο ιδιωτικό κεφάλαιο», και προειδοποίησε ότι «θα λογοδοτήσουν για τη λεηλασία».

Αντίστοιχες αναφορές εκ μέρους άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. της Ζωής Κωνσταντοπούλου ότι οι «ευ­θύνες για το δρομολογούμενο ξεπού­λημα δεν είναι μόνο πολιτικές» αλλά επιπλέον «ποινικές και αστικές» ή του Δημήτρη Στρατούλη ότι «θα πάνε φυλακή όσοι υπογράψουν να ξεπου­ληθεί η δημόσια περιουσία») προκά­λεσαν τις αντιδράσεις του κυβερνητι­κού επιτελείου, το οποίο και διά του κυβερνητικού εκπροσώπου διεμήνυσε ότι δεν φοβάται τις απειλές.

Ευρύτερα επιχειρήθηκε να καταλο­γιστεί στον ΣΥΡΙΖΑ πρόθεση για «ποι­νικοποίηση της πολιτικής ζωής» και «σκανδαλολογία», ωστόσο ο Τσίπρας απάντησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει παρά το αυτονόητο, καθώς, όπως τόνισε, «δεν μπορεί μια συγκυριακή και ορι­ακή πλειοψηφία να αποφασίζει για το μέλλον των επόμενων γενεών».

Μάλιστα χρησιμοποιώντας τη λα­ϊκή ρήση «όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται» άφησε να εννοηθεί ότι ο Σα­μαράς έχει λάβει πλήρως το μήνυμα των όσων λέει ο ΣΥΡΙΖΑ: η επιθετικό­τητα της απάντησής του, σημείωσε ο Τσίπρας, δείχνει ότι «έχει κατανοήσει πλήρως ότι αυτό που ετοιμάζονται να κάνουν είναι πολιτικό και οικονομικό έγκλημα».

Πέρα από το επικοινωνιακό πεδίο, πάντως, η εκτίμηση στο ηγετικό επι­τελείο, με βάση την οποία δομήθηκε και η γραμμή των προγραμματικών ομιλιών, είναι ότι η κυβέρνηση όχι μό­νο εγκαταλείπει κάθε ιδέα για επανα­διαπραγμάτευση, αλλά θα επιδείξει στάση «καλού μαθητή» απέναντι στην τρόικα, «υπερθεματίζοντας» κι επιταχύνοντας όσον αφορά τις επιταγές του δεύτερου Μνημονίου και ειδικά στο κομμάτι των ιδιωτικοποιήσεων, με την ελπίδα ότι αργότερα θα μπο­ρέσει να ζητήσει μια νέα διευθέτηση του χρέους.

Εκποίηση για ψίχουλα

Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να αποτρα­πούν οι ιδιωτικοποιήσεις – και μά­λιστα έναντι πινακίου φακής – επι­χειρήσεων ή οργανισμών στρατηγι­κού χαρακτήρα, καθώς και δημόσιου πλούτου (ενέργεια, νερά, επικοινωνί­ες, δίκτυα μεταφορών κ.λπ.). Σύμφωνα με εκτιμήσεις στελεχών, αυτό θα είναι το «μείζον θέμα» του επόμενου εξαμήνου. Στην Κουμουνδούρου, πέ­ρα από την αντιπαράθεση σε επίπεδο αρχών και αξιών που διέπουν τη θέση του για τη δημόσια περιουσία και τον δημόσιο πλούτο, σταδιακά θα ξεδι­πλωθεί και η προσπάθεια να αποδει­χθεί με τεκμηρίωση ότι και για ξεπού­λημα πρόκειται και την κατάσταση της χώρας θα επιδεινώσει.

Κορυφαία στελέχη, όπως ο βουλευ­τής Β’ Αθήνας (και πλέον Δ’ αντιπρό­εδρος της Βουλής) Γιάννης Δραγασάκης, εκτιμούν ότι «οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν το τρίτο στάδιο της κατα­στροφικής διαχείρισης της κρίσης», μετά την πολιτική της εσωτερικής υπο­τίμησης και το PSI. Όπως όμως ο ίδιος εκτιμά (συνέντευξη «Real News»), «η εκποίηση του δημόσιου πλούτου με ταμειακά κριτήρια, όμως, καθιστά τη χώρα περισσότερο ευάλωτη στον κίν­δυνο της χρεοκοπίας, καθώς δεν μει­ώνει ουσιωδώς το χρέος, που είναι και το βασικό πρόβλημα, αλλά τα περιου­σιακά της στοιχεία».

Με άλλα λόγια, στον ΣΥΡΙΖΑ εστιά­ζουν τόσο στο ζήτημα του τιμήματος και της κοινωνικής ανταποδοτικότη­τας, επισημαίνοντας με κάθε τρόπο ότι ούτε η κοινωνία θα ωφεληθεί, ούτε το χρέος θα μειωθεί, ούτε οι επεί­γουσες ταμειακές ανάγκες της χώρας θα καλυφθούν στοιχειωδώς, όσο και στο ζήτημα της ανάπτυξης.

Ως προς το τελευταίο, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να αντιπαρέλθει και την κατηγορία περί «κρατισμού» που του προσάπτουν οι πολιτικοί και ιδεολογι­κοί του αντίπαλοι, κατηγορεί την κυ­βέρνηση ότι είναι εκείνη που κινείται στη βάση των «ιδεοληψιών» ή τουλά­χιστον ντύνει με τον ιδεολογικό μαν­δύα της ανάπτυξης και της αξιοποίη­σης το ξεπούλημα.

Ενδεικτικά, κάποια στοιχεία πάνω στα οποία βασίζει τη θέση του ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε συνοπτικά ο Τσίπρας τις τελευταίες μέρες. Από το βήμα της Βουλής αναρωτήθηκε «ποια είναι η ανάγκη ή το κέρδος από την εκποίη­ση, και μάλιστα σε τρέχουσες εξευτε­λιστικές χρηματιστηριακές τιμές, κερ­δοφόρων οργανισμών και βασικών εργαλείων για την παραγωγική ανα­συγκρότηση της χώρας».

«Με οδηγό τη θάτσερ»

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, «έχει προγραφεί ένας κατάλο­γος δημόσιων οργανισμών που είναι στρατηγικής σημασίας για την οικο­νομία, και μάλιστα αποτελούν ανά­γκες κοινωνικές, αδιαπραγμάτευτες, η πρόσβαση στο νερό, στο ηλεκτρικό ρεύμα, και έχουν προγραφεί προς πώ­ληση κερδοφόροι οργανισμοί όπως ο ΟΠΑΠ». Και μάλιστα το ξεπούλημα προωθείται υπό το εκβιαστικό δίλημ­μα «ξεπούλημα ή νέες περικοπές μι­σθών και συντάξεων».

Στην προσπάθεια να αποδομήσει τη λογική και την υποτιθέμενη «χρηστι­κή» αξία των ιδιωτικοποιήσεων ο Τσίπρας ενδεικτικά:

♦ Παρέπεμψε στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο της θατσερικής εκδοχής, επισημαίνοντας ότι με βάση τη διε­θνή εμπειρία οι χώρες με πρόβλημα  χρέους που κατέφυγαν σε ιδιωτικο­ποιήσεις αποκόμισαν μόνο διαφθο­ρά και πανάκριβα τιμολόγια για τους πολίτες.

♦ Αναφερόμενος ειδικά στα πεπραγ­μένα των ελληνικών κυβερνήσεων επικαλέστηκε τη «δεκαετία των ιδιω­τικοποιήσεων» 2000 - 2010, όπου το χρέος τριπλασιάστηκε από 140 δισ. ευρώ το 2000 σε 370 δισ. το 2010.

♦ Επικαλέστηκε ειδικότερα τα παρα­δείγματα του Σκαραμαγκά και όλης της ναυπηγικής βιομηχανίας, τον ΟΛΠ, τα ΕΛΠΕ, την Ολυμπιακή, τον ΟΤΕ και την ενέργεια για να καταδεί­ξει ότι και το Δημόσιο καταχρεώθηκε, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις όπου ιδιω­τικές εταιρείες στο πλαίσιο της απε­λευθέρωσης ενέργειας (αναφορά στα πρόσφατα περιστατικά των εταιρειών Energa και Hellas Power ) βάρεσαν κα­νόνι τσεπώνοντας στο μεταξύ τα χρή­ματα από το τέλος ακινήτων.

Εργαλείο το Δημόσιο

Απέναντι στην προωθούμενη λογι­κή ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει τη λογική της αξιοποίησης από το Δημόσιο των στρατηγικών πυλώνων της οικονομίας ως εργαλείων ανάπτυξης και παρα­γωγικής ανασυγκρότησης, χωρίς αυτό να σημαίνει αναγκαστικά ότι τάσσεται απόλυτα υπέρ «κρατικομονοπωλιακών» καταστάσεων.

Συγκεκριμένες αναφορές του Τσίπρα όσο και του Γιάννη Δραγασάκη δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί στα παραδείγματα άλλων χωρών μοντέλα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσί­ας, ενίοτε και μέσα από συμπράξεις. Συμπράξεις οι οποίες, όμως, θα πραγ­ματοποιούνται με δεσπόζουσα θέση του Δημοσίου και προς όφελος του λαού.

Ειδικότερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε σε χώρες της Λατινικής Αμερικής (Βενεζουέλα, Αργεντινή, Βραζιλία), ενώ ο Γιάννης Δραγασάκης έκανε λόγο για «μια πολιτική αξιοποί­ησης του δημόσιου πλούτου, με νέα εργαλεία, όπως αναπτυξιακές κοινο­πραξίες με συμμετοχή του Δημοσίου όσο και ιδιωτικών φορέων του εσωτε­ρικού και του εξωτερικού, με στόχο τη μεγιστοποίηση των κοινωνικών και αναπτυξιακών αποτελεσμάτων καθώς και της οικονομικής θέσης του ελληνι­κού δημοσίου».

Πάντως, τα θέματα αυτά αναμένε­ται να τύχουν πιο ενδελεχούς επεξερ­γασίας και τεκμηρίωσης το αμέσως επόμενο διάστημα μέσα από κοινή δουλειά της Κοινοβουλευτικής Ομά­δας και του (ενιαίου πια) κόμματος…