ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ συλλ. «ο Αριστοτέλης»

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗ Γ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΕΥΤΕΡΑ 26/9 ΣΤΙΣ 6.30 Μ.Μ.

11^ο-63^ο δημ.σχ. (ΚΟΡΑΚΑ ΚΑΙ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, ΗΣΑΠ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΥ)

ΑΡΝΗΣΗ-ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

           ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ-ΦΤΩΧΥΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ

        ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΤΩΡΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - Ε.Ε. -ΔΝΤ.

    Χιονοστιβάδα μέτρων στην καρδιά του φθινοπώρου

Ευ.Βενιζέλος: Μας περιμένουν δυο κολασμένοι μήνες

Παπανδρέου: Ακόμα και με μηδενικό χρέος, οι μεταρρυθμίσεις έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και πολλά χρόνια. 

    Οι αποφάσεις που παίρνουν αυξάνουν εκθετικά τη φτώχια, οδηγούν την ανεργία στο 20% και τους ανέργους στους 1.200.000(!!!). Ο Παπανδρέου το είπε καθαρά: Στόχος της κυβέρνησης είναι να υπάρχει ένας εργαζόμενος σε κάθε σπίτι.

    Για το κεφάλαιο, το πολιτικό προσωπικό του (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και τα συνεταιράκια του Ν.Δ., ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη) και οι διεθνείς οργανισμοί του (Ε.Ε-ΔΝΤ) είμαστε ενοχλητικοί αριθμοί που μπορούμε να υπάρχουμε μόνο για να τους φέρνουμε κέρδη, αλλιώς πρέπει να σβήσουμε από το χάρτη. Γι’ αυτό δε μας ξεζουμίζουν απλώς με τις μειώσεις των μισθών και την ατέλειωτη φορομπηξία αλλά καταργούν κάθε δικαίωμα πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά όπως η παιδεία και υγεία και ταυτόχρονα κάθε εργασιακό προστατευτικό δίκτυ.

Η χρεοκοπία τροφοδοτείται από τα μνημόνια και το μεσοπρόθεσμο

και όχι στη μη εφαρμογή τους

Γ.Παπανδρέου: «Πήραμε την απόφαση να δώσουμε μάχη για να αποφύγουμε μία καταστροφή για τη χώρα και τον πολίτη, τη χρεοκοπία και να μείνουμε στο ευρώ…»

    ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ! Η πολιτική αυτή οδηγεί ταχύτατα στη χρεοκοπία τους εργαζόμενους αλλά και στη χρεοκοπία της Ελλάδας. Η βαθιά ύφεση και η πιστή εφαρμογή των μνημονίων, μειώνει τα φορολογικά έσοδα, αυξάνει το έλλειμμα και οδηγεί σε εκτροχιασμό της χρηματοδοτικές ανάγκες. Καθυστερούν για να προλάβουν να αλλάξουν τα ομόλογα οι τραπεζίτες φορτώνοντας τα στα κρατικά ταμεία των χωρών της ευρωζώνης και να πάρουν κοψοχρονιάς από το δημόσιο πλούτο ότι προλάβουν. Με τα λεφτά που μαζεύουν τώρα από τα χαράτσια αποπληρώνουν όσα περισσότερα μπορούν στους τοκογλύφους δανειστές και μας βυθίζουν όλο και πιο βαθιά στην ύφεση, στην εξαθλίωση και στη φτώχεια. Στο τέλος αυτής της διαδικασίας οι εργαζόμενοι θα βρεθούμε να ζούμε σε χρεοκοπημένη Ελλάδα, έχοντας χάσει ακόμα δυο μισθούς. Ταυτόχρονα η χώρα θα έχει μετατραπεί στον παράδεισο των επιχειρήσεων μια και οι συνθήκες εργασίας Κίνας θα αφήνουν μεγάλα περιθώρια κερδοφορίας. Με την πολιτική αυτή η χρεοκοπία είναι ζήτημα των επόμενων μηνών. Και η χρεοκοπία που γίνεται από τους καπιταλιστές θα οδηγήσει σε παύση πληρωμών των μισθών και όχι των δανειστών.

Η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία φοβίζει πρώτα απ’ όλα ΕΕ-ΗΠΑ-κεφάλαιο!

    Τεράστιος είναι ο φόβος των χωρών της ευρωζώνης και των ΗΠΑ για τις ενεξέλεγκτες επιπτώσεις στην ευρωζώνη και το ευρώ μιας πιθανής χρεοκοπίας. Τα οφέλη των μεγάλων ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών κύκλων από την ύπαρξη του ευρώ είναι ανυπολόγιστα. Γι’ αυτό κι απεργάζονται πολλά σχέδια: να συνεχίσουν να τρομάζουν τους εργαζόμενους ώστε να δεχτούν τα πάντα, να δημιουργήσουν συνθήκες τεχνητής χρεοκοπίας με παραμονή στο ευρώ κ.λπ. Ο βασικός τους στόχος είναι να αποφύγουν τη μια και μοναδική λύση για τους εργαζόμενους: την παύση πληρωμών του χρέους και τη διαγραφή του με πρωτοβουλία της Ελλάδας, έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ κάτω από το μαζικό πολιτικό εκβιασμό του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος .Σε διαφορετική περίπτωση αν αυτά όλα γίνουν με πρωτοβουλία της κυβέρνησης και των καπιταλιστων  της Ευρώπης  οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για τους εργαζόμενους σε βάθος δεκαετιών.

   Αν οι στόχοι του μνημονίου και των μεσοπρόθεσμων ήταν το χρέος, τότε πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μη βλέπει ότι έχει αποτύχει. Γιατί λοιπόν επιμένουν σε αυτή την πολιτική γραμμή; Γιατί απλά το πρόβλημα δεν είναι το χρέος. Βρισκόμαστε μπροστά σε ιστορικών διαστάσεων συστημική κρίση, κρίση του καπιταλισμού. Το σύστημα ψάχνει αγωνιωδώς λύσεις απέναντι στο πιο παλιό άλυτο πρόβλημα του: ξεζουμίζει τους εργαζόμενους για να έχει κέρδη αλλά με τον τρόπο αυτό οι εργαζόμενοι χάνουν την ικανότητά τους να αγοράζουν τα προϊόντα, οπότε απούλητα προϊόντα σημαίνει αδυναμία κερδοφορίας. Πριν τρεις δεκαετίες το πρόβλημα αυτό ο καπιταλισμός το κουκούλωσε με το δανεισμό των νοικοκυριών με χρήμα-αέρα κοπανιστό. Κρατούσαν καθηλωμένους τους μισθούς αλλά έδιναν δάνεια για να τονώνεται η αγορά. Τώρα οι φούσκες έσκασαν και συμπαρασύρουν τα πάντα στο διάβα τους.

Η απειλή της 6^ης δόσης

   Όλες οι δόσεις πηγαίνουν σε ένα και μόνο σκοπό: στην αποπληρωμή τόκων και τοκοχρεολυσίων των δανειστών. Δηλαδή στις τράπεζες και στα λαμόγια. Ούτε ένα ευρώ δεν πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις. Κυβέρνηση και τρόικα έχουν ανακηρυχθεί σε «σωτήρες» του κεφαλαίου, των τραπεζών, των μεγαλοεργοδοτών και εγκληματικοί δήμιοι των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Γι’ αυτό και την ίδια στιγμή που φοροληστεύουν τους εργαζόμενους, έχουν το απύθμενο θράσος να μειώνουν τους συντελεστές φορολόγησης των επιχειρήσεων, συνεχίζουν τις απεριόριστες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, εκποιούν το δημόσιο συσσωρευμένο πλούτο, επεξεργάζονται σε συμφωνία με την ΝΔ, νέα μείωση της φορολογίας των επιχειρηματιών κι αφήνουν απείραχτη την εκκλησιαστική περιουσία!

Το νέο τοπίο λέγεται «Κινεζοποίηση»

Οικονομικός στραγγαλισμός

  Οι αποφάσεις που αφορούν μισθούς και φόρους οδηγούν στην αρπαγή μέσα σε μια νύχτα, δυο μισθών των εργαζομένων και εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στην πλήρη ένδεια…

Υποβάθμιση των δημοσίων αγαθών

  Η παιδεία, η υγεία οδηγούνται στην πλήρη απαξίωση. Τα σχολεία και τα νοσοκομεία καταρρέουν. Οι ιατρικές εξετάσεις πληρώνονται, τα περισσότερα φάρμακα βγαίνουν από τις λίστες, βιβλία δεν υπάρχουν και η εκπαίδευση γίνεται όλο και πιο αναλώσιμη, δεξιότητα fast food, προσαρμοσμένη στις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς…

Κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος

  Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και της μονιμότητας, η πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα, η εργασιακή εφεδρεία, η ελαστική εργασία των ημερήσιων συμβάσεων χωρίς δικαίωμα στο ωράριο, την άδεια, την ασθένεια…

Αν ενώσουμε τα κομμάτια του παζλ, είναι φανερό ότι δημιουργούνται συνθήκες κινεζοποίησης στους μισθούς, τα δικαιώματα, τα δημόσια αγαθά.

Η Ιερά συμμαχία του 21^ου αιώνα

Ποιοι κερδίζουν από την επιστροφή στο μεσαίωνα;

Οι τροϊκανοί της ΕΕ και του ΔΝΤ

και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπούν

Η Ελλάδα είναι μια νέα αγορά για την ανάκτηση της κερδοφορίας τους. Φτηνό εργατικό δυναμικό τύπου Κίνας, με τα προσόντα της Δύσης και χωρίς τις δυσκολίες της Ανατολής, εκμετάλλευση κοψοχρονιάς του δημοσίου πλούτου χωρίς τα «βαρίδια» των εργατικών δικαιωμάτων, χώρα πείραμα για βίαιη ανατροπή των μεταπολεμικών δεδομένων σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Αμερική.

Ο ΣΕΒ και οι τράπεζες

ΔΟΕ: Στον αστερισμό της  και της κυβερνητικής πολιτικής

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΠΑΣΚ –ΔΑΚΕ  προωθεί την κυβερνητική πολιτική  

δε θέλει να έρθει σε πραγματική συνολική σύγκρουση με την κυρίαρχη πολιτική και τους εκπροσώπους της γι  αυτό δε θέτει συνολικούς πολιτικούς στόχους, κατακερματίζει τα προβλήματα και περιορίζεται σε επιμέρους άνευρες ανακοινώσεις επικοινωνιακής διαμαρτυρίας, προβάλει συντεχνιακές λογικές, όπως η ιδιαιτερότητα του εκπαιδευτικού επαγγέλματος.  Υπονομεύει έτσι, στην ουσία του τον αναγκαίο πανεκπαιδευτικό και πανεργατικό συντονισμό τόσο σε επίπεδο κοινών αιτημάτων όσο και σε αγωνιστικό σχεδιασμό. Αντιμετωπίζει το συντονισμό γραφειοκρατικά, μόνο κάτω από την ομπρέλα της κυβερνητικής – εργοδοτικής ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ, χωρίς απεργιακό και αγωνιστικό σχέδιο διάρκειας . Φυσικά, δεν απευθύνεται στην κοινωνία με τρόπο που να συμβάλλει στον ξεσηκωμό της και στον κοινό αγώνα, ενώ εσκεμμένα αποφεύγει τη συζήτηση για τις αλλαγές στα ΑΕΙ και τη συμπόρευση του εκπαιδευτικού με το φοιτητικό κίνημα. Το δικό του αδιέξοδο μοναχικό  δρόμο ακολουθεί και το ΠΑΜΕ εξακολουθώντας να ανακαλύπτει εχθρούς στα αριστερά του, προτείνοντας μια   πιο «αγωνιστική» μορφή και περιεχόμενο με κύρια συστατικά την πολιτική διαμαρτυρία και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής  και της κυβέρνησης σε κάποια λαϊκή εξουσία στο μέλλον μέσα από τις εκλογές .

Οι εργαζόμενοι, ο λαός μπροστά σε ιστορικά διλήμματα

Κοινωνικοπολιτικός και εργατικός αγώνας ΤΩΡΑ ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ ΚΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ για να φύγει η κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση με αυτή την πολιτική

Το εργατικό κίνημα πρέπει να πάρει στους ώμους του την ευθύνη μιας άλλης πορείας. Χρειάζεται ένας πολιτικός αγώνας διάρκειας που θα έχει ως πολιτικό του πρόταγμα-περιεχόμενο σωτηρίας:

στάση πληρωμών του χρέους και μη αναγνώριση του, να χαρισθούν τα χρέη των φτωχών, έξοδο από ΕΕ και ευρώ, εθνικοποίηση των τραπεζών, αναδιανομή του εισοδήματος σε βάρος του κεφαλαίου και υπέρ των εργαζομένων, αύξηση των δαπανών στην υγεία, την παιδεία, την πρόνοια και τον πολιτισμό. Ένα συνολικό πρόγραμμα στον αντίποδα του προγράμματος του κεφαλαίου.

Όσο είμαστε σκυφτοί τόσο θα αποθρασύνονται  και στο τέλος θα μας αφήσουν απλήρωτους!

Να κάνουμε τις φωτιές, μεγάλες πυρκαγιές.

Εμπρός λοιπόν για πανεκπαιδευτικό-πανκοινωνικό ξεσηκωμό

Εμπρός για ΜΑΖΙΚΗ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΥΠΑΚΟΗ στα χαράτσια.

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ κανένα χαράτσι

Εξέγερση μέχρι τη νίκη

Εμπρός για απεργία διαρκείας-καταλήψεις- διαδηλώσεις

Συγκεκριμένα προτείνουμε:

Κήρυξη απεργιακής εβδομάδας που θα περιλαμβάνει 3ήμερη απεργιακή κινητοποίηση στις 5, 6, 7 Οκτώβρη, (με δυνατότητα να πραγματοποιηθεί μια βδομάδα νωρίτερα με βάση τις γενικότερες εξελίξεις στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα) και θα συνοδεύεται από συλλαλητήρια, και πολύμορφες δράσεις.

Την τελευταία ημέρα της τριήμερης απεργίας θα πραγματοποιηθούν Γ.Σ. για την εκτίμηση της απεργιακής συνέχισης με επαναλαμβανόμενες μορφές. Στόχο έχει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις απεργιακής συμπόρευσης και με άλλους κλάδους και κυρίως με τους κλάδους που έχουν αγωνιστική παράδοση (καθηγητές, υγεία, ΟΤΑ, συγκοινωνίες, κλπ) για την εκδήλωση απεργίας διαρκείας με επαναλαμβανόμενες μορφές. Απευθύνουμε την πρόταση αυτή και επιδιώκουμε να συντονιστούμε με ολόκληρο το εκπαιδευτικό και εργατικό κίνημα. Μιας απεργίας που θα υπερβαίνει τα κλαδικά και θα έχει διακλαδικά – πανεργατικά χαρακτηριστικά.

Η συνέχιση του απεργιακού αγώνα με επαναλαμβανόμενες μορφές, η έκταση και η ένταση αυτών των μορφών θα εξαρτηθούν από το βαθμό ανάπτυξης του εργατικού κινήματος, τη δυνατότητα συμπόρευσης με άλλους κλάδους και βέβαια την εκφρασμένη θέληση των εκπαιδευτικών στις Γ.Σ