ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΤΣΟΥΝΑΜΙ

Μαζί με τους πληττόμενους κλάδους και όλο το λαό

Των Αντωνόπουλου Παύλου, Καλούση Ακρίτα

Ο πόλεμος του μαύρου μετώπου εξουσίας ενάντια στην εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία συνεχίζεται με όλα τα μέσα και σε όλα τα επίπεδα.

Η ιδεολογική επίθεση στο δημόσιο τομέα μέσω των δηλώσεων Λομβέρδου και Βενιζέλου, έχει στόχο να απαξιώσει  οτιδήποτε κοινωνικό και δημόσιο,  να το συρρικνώσει και τελικά να το ιδιωτικοποιήσει, στρέφοντας τον κόσμο στον ιδιωτικό τομέα για να ικανοποιήσει στοιχειώδεις κοινωνικές ανάγκες, ανοίγοντας έτσι νέους δρόμους κερδοφορίας για το κεφάλαιο. To τσουνάμι των νέων μέτρων, ο κοινωνικός μεσαίωνας που επιβάλει   η χούντα της κυβέρνησης και της Ε.Ε., η ιστορική βουτιά στη βαρβαρότητα για να μπορέσει ο καπιταλισμός να ξεπεράσει την κρίση του,  συνθέτουν την εικόνα της ελληνικής κοινωνίας.

Απέναντι σε αυτή τη βάρβαρη πολιτική ο κρατικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός τόσο των ξεπουλημένων τριτοβάθμιων (ΓΣΣΕ, ΑΔΕΔΥ) όσο και των συντεχνιακών δευτεροβάθμιων ομοσπονδιών είναι μέρος του αστικού μπλοκ,  πυλώνας στήριξης της επίθεσης στην εργαζόμενη πλειοψηφία.  Η εξαγγελία της 24ωρης πανεργατικής για 19 Οκτωβρίου (λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση των επαχθών μέτρων), είναι η απόλυτη προδοσία μια και είναι αποστολή μηνύματος στην τρόικα ότι δε χρειάζεται να ανησυχεί μια και το εργατικό κίνημα δε πρόκειται να  κάνει τίποτα για την ανατροπή των μέτρων.

    Σ΄ αυτές τις συνθήκες αναδεικνύεται από τα ίδια τα πράγματα ως αναγκαιότητα, κατανοητή από ευρύτατα κομμάτια εργαζομένων, απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε αλλαγή πορείας, το πρόταγμα του πολιτικού στόχου της ανατροπής της κυβέρνησης μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ, της πολιτικής των Μνημονίων και κάθε επίδοξου διαχειριστή αυτής. Μαζί με αυτό, η προβολή της εναλλακτικής πρότασης για άρνηση – διαγραφή του χρέους ως άμεση απάντηση στα διλλήματα που θέτουν εκ του πονηρού η αστική τάξη και η κυβέρνηση για το πώς θα πληρωθούν συντάξεις και μισθοί. Για έξοδο από το Ευρώ και από Ε.Ε. ως μόνος δρόμος για να απεμπλακεί η εργαζόμενη πλειοψηφία  από την μέγγενη της επιβολής ακόμη πιο βάρβαρων μέτρων. Για διωγμό του ΔΝΤ, του διεθνή ληστρικού οργανισμού που στόχο έχει τη πτώχευση του λαού και την εξασφάλιση των κερδών του κεφαλαίου και των τραπεζών. Όλα τα παραπάνω είναι όρος επιβίωσης και απόκρουσης της εξαθλίωσης και της βαρβαρότητας   για χιλιάδες λαού και πρέπει να συντελευτεί τώρα χωρίς καμιά καθυστέρηση.

Το δίλλημα έχει τεθεί προ πολλού: με το δρόμο της εργασίας, της κοινωνικής και εργατικής χειραφέτησης ή με το δρόμου του κεφαλαίου και της βαρβαρότητας.

Μια τέτοια προοπτική θα κριθεί στην πράξη από τη δυνατότητα να υπάρξει σήμερα ένα ρεύμα στο εργατικό κίνημα που θα τολμήσει να στοχεύσει και να οικοδομήσει αυτή την αναγκαιότητα.  Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται τώρα η ριζοσπαστική πτέρυγα να επιδιώξει την ενοποίηση των απεργιακών αντιδράσεων όλων των χώρων που χτυπιούνται (παιδεία, υγεία, ΟΤΑ, δημόσιοι οργανισμοί, ΔΕΚΟ, μεταφορές κλπ) σε ένα αδιάλλακτο αποφασιστικό απεργιακό τσουνάμι διαρκείας τις αμέσως επόμενες μέρες και όχι στα δύο σικέ απεργιακά στιγμιότυπα εκτόνωσης που σχεδίασε η γραφειοκρατία, στις 5 και 19 Οκτώβρη, όταν θα έχουν κριθεί τα μέτρα αυτής της φάσης. Σε σύνδεση με ένα μαζικό κίνημα ανυπακοής στους εργασιακούς χώρους, στις πλατείες και στις γειτονιές, με το «δεν πληρώνω τα χαράτσια» και την αυτοοργάνωση του κόσμου, με  πολύμορφες δράσεις, διαδηλώσεις και καταλήψεις δημοσίων κτιρίων αλλά και με την ανάπτυξη  μορφών κοινωνικής αλληλεγγύης. 

Καθοριστικό για αυτό το σχέδιο είναι η εμφάνιση κλάδων που θα μπουν μπροστά και θα δείξουν το δρόμο διαμορφώνοντας τους όρους να ακολουθήσουν και άλλοι εργατικοί χώροι και να βγει μαζικά η λαϊκή οργή στο δρόμο.

Ο χώρος της εκπαίδευσης μπορεί να έχει καθοριστική συμβολή σ’  αυτή τη διαδικασία μια και το σύνολο της δέχεται τεράστια επίθεση και το εκρηκτικό δυναμικό των φοιτητικών καταλήψεων καθώς και η κατάσταση στα σχολεία δεν πυροδοτεί μόνο την οργή των εκπαιδευτικών αλλά επικοινωνεί με ευρύτερα τμήματα του λαού. Σήμερα χρειάζεται η εκπαίδευση  να τολμήσει  να ρισκάρει ένα αγωνιστικό σχεδιασμό τέτοιο ώστε να επιδιώξει να γίνει  η ατμομηχανή για ένα γενικευμένο  μπλακ άουτ των δομών της κρατικής μηχανής.  

Αυτή την κατεύθυνση υπηρετεί η επιδίωξη για τριήμερη -πενθήμερη  απεργία, καλώντας και τους άλλους μεγάλους χώρους του δημοσίου αλλά και ιδιωτικού τομέα να γίνουν συνοδοιπόροι για μετεξέλιξή της σε αποφασιστική γενική απεργία διαρκείας. Μια τέτοια απεργία απαιτεί νέα όργανα πάλης των αγωνιστών, με διαχείριση του αγώνα από τους πραγματικούς παραγωγούς του, με οριζόντιο συντονισμό των  Γ.Σ. και απεργιακών  επιτροπών, με πάρσιμο της διαχείρισης του αγώνα  από τα χέρια του κρατικού συνδικαλισμού.

Η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι και η ριζοσπαστική πτέρυγα αξίζει να συμβάλει για να γίνουν οι φωτιές, πυρκαγιά που θα παρασύρει στο διάβα της όσους λεηλατούν τη ζωή μας.