Εκτός εαν...

Τα «κουκιά» είναι μετρημένα στα μέτρα κάποιου Παπαδήμου. Και τα διλλήματα (ή εκβιασμοί, αν προτιμάται τις ωμές διατυπώσεις) επίσης: Από τη μια οι δυνάμεις της σταθερότητας, της Ευρώπης και του ευρώ. Από την άλλη οι ασυνείδητοι, επικίνδυνοι, καιροσκόποι, ακραίοι… Οι αρχάγγελοι του χάους. Κάπως έτσι θα στηθεί τις επόμενες μέρες το παιχνίδι κι όποιος τσιμπήσει, τσίμπησε. Από τη μια ο υπεύθυνος Βενιζέλος και ο συνετός Σαμαράς. Κι απ την άλλη;…
 Απ τη μια αυτοί που ξέρουν και έχουν προτάσεις. Απ την άλλη; Ποιος; Ο Τσίπρας; Η Παπαρήγα; Ο Κουβέλης; Για να μην πάμε παραπέρα κι ασχοληθούμε με Καμένους και λοιπούς πικραμένους . Κι όμως, αυτή τη φορά ο εκβιασμός δεν είναι στέρεα θεμελιωμένος. Κατ αρχήν ο Βενιζέλος είναι το δεξί χέρι αυτού που οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή. Είναι αυτός που «διάβασε», «συνέταξε» και υπέγραψε το πρώτο και το δεύτερο μνημόνιο, με βάση τα οποία γίνεται η διακυβέρνηση της χώρας. Είναι αυτός που συμμετέχει μια εικοσαετία τώρα, στις κυβερνήσεις που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και τη καταστροφή. Αυτός θα μας σώσει; Από την άλλη ο Σαμαράς που θέλει, λέει, αυτοδυναμία. Για να την κάνει τι; Αυτός κατάφερε να καεί και να υποστεί τη φθορά της διακυβέρνησης πριν κυβερνήσει. Αυτός υπέκυψε σε εκβιασμούς πιστωτών και λοιπών εταίρων και φίλων, πριν γίνει (ή με την ελπίδα να γίνει) πρωθυπουργός. Τι να περιμένει κανείς από αυτόν; Μήπως τη σκληρή δεξιά «πειθώ» του αστυφύλακα που θα επιβάλλει όπως αυτός μόνο ξέρει την «τάξη» του μνημονίου; Απ την απέναντι μεριά αριστεροί και αριστερούληδες, κομμουνιστές ορίτζιναλ και ιμιτασιόν, δόκτορες της αμφισβήτησης, αριστούχοι της πολιτικής διαίρεσης, παίζουν με τα μαγαζάκια τους, εντός... Μετράνε κι αυτοί τα κουκιά τους. Αλλοι τρομάζουν με το ενδεχόμενο να μεγαλώσουν. Αλλοι φουσκώνουν σαν κοκόρια με κοπανιστό αέρα. Κάποιοι, ακόμα χειρότερα ονειρεύονται υπουργικά κοστούμια και καρέκλες δίπλα σε ξεσκολισμένες περσόνες της πολιτικής τις οποίες ήδη έχουν …σπιτώσει. … Αν κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, δε χρειάζεται να είναι κανείς σοφός για να «προβλέψει» τα αποτελέσματα των εκλογών: Πρωθυπουργός Παπαδήμος (που τον γουστάρει η Λαγκάρντ και οι λοιποί εντιμότατοι φίλοι μας). Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θα φάνε τις σάρκες (των κομμάτων) τους προκειμένου να υλοποιήσουν κατά γράμμα την πολιτική των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, για την οποία άλλωστε έχουν εγγράφως δεσμευτεί. Το σενάριο είναι απλό: Μικρά ανίσχυρα (πρώην) κόμματα εξουσίας, με αρχηγούς δεμένους χειροπόδαρα. Μια αριστερά ανίκανη να υπερβεί τις διαιρέσεις της. Μια άκρα δεξιά που μεγαλώνει σαν σκιάχτρο. Μας έχουν άραγε μετρήσει (ως κοινωνία και εκλογικό σώμα) σωστά;