Η ποινικοποίηση της τιμιότητας

«Είναι γνωστό πως στην Ελλά­δα η τιμιότητα αποτελεί ποι­νικό αδίκημα…». Τα λόγια αυτά – όσο περίεργο κι αν ακούγεται – ανήκουν σε πρώην βουλευτή και εί­ναι ενδεικτικά της ελληνικής πραγμα­τικότητας, αφού αποτυπώνουν γλα­φυρά τους κανόνες του παιχνιδιού στους οποίους καλούνται οι πολίτες να προσαρμοστούν.

Πριν από λίγες μέρες λάβαμε στο «Π» την επιστολή του αγωνιστή της Αριστεράς και πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Περικλή Κοροβέση, ο οποίος μας περιγράφει τη δική του «καφκική» ιστορία, η οποία, ωστόσο, μοιάζει με χι­λιάδες άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις της νέας εποχής του μνημονίου.

Συγκεκριμένα, στις 6 Απριλίου ο Περικλής Κοροβέσης βρήκε θυρο­κολλημένη στο σπίτι του, στα Κάτω Πατήσια, μια κατασχετήρια έκθεση του συνόλου της ακίνητης περιουσί­ας του, ήτοι «υπόγειο διαμέρισμα πολυκατοικίας, συνολικής επιφάνειας 31,50 τ.μ.».

Ο λόγος: Μια οφειλή στο ΙΚΑ ύψους 19.148 ευρώ για ένα αρχικό ποσό της τάξεως των 4.000 (!) ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στην κατοχή του ο Π. Κοροβέσης.

 Οι υπόγειες διαδρομές του χρήματος

Ποιες όμως είναι οι υπόγειες δια­δρομές των κεφαλαίων που δημιούρ­γησαν αυτή τη δυσθεώρητη… οφειλή προς τα ασφαλιστικά ταμεία;

Αντιγράφουμε από την επιστολή Κοροβέση: «Σύμφωνα με όλες τις δι­εθνείς εκθέσεις, συμπεριλαμβανομένου και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, τα βασανιστήρια προκαλούν, εκτός από θάνατο, μόνιμες αναπηρί­ες διαφόρων ειδών. Γι’ αυτό τον λόγο έχουν δημιουργηθεί από τον ΟΗΕ ανά τον κόσμο Κέντρα Αποκατάστασης Βασανισθέντων με εξειδικευμένο προσωπικό. Στη δικιά μου περίπτωση, από τα βασανιστήρια απέκτησα μια αναπηρία της τάξεως του 67%, όπως αποφαίνονται οι διαδοχικές εξετά­σεις του ΙΚΑ, αλλά και νοσοκομεία του εξωτερικού.

Συμπτωματικά μαθαίνω πως δικαι­ούμαι σύνταξη και ύστερα από πολ­λούς δισταγμούς κάνω αίτηση στο ΙΚΑ, περνάω τις σχετικές επιτροπές και μου χορηγείται μια σύνταξη πε­ρίπου 100.000 δραχμών. Αυτά το σωτήριο έτος 1981.

Το 1999 βρίσκω μόνιμη εργασία και αιτούμαι από το ΙΚΑ τη διακοπή της σύνταξης. Στον κλητήρα που εξηγώ την περίπτωση για να μου υποδεί­ξει το κατάλληλο γραφείο με κοιτάει σαν ούφο και μου λέει: ‘‘Τέτοια πε­ρίπτωση δεν έχω ξανασυναντήσει. Αφού έχεις μόνιμη σύνταξη γιατί θέ­λεις να τη διακόψεις; Θα μπλεχτείς’’.

Η κυρία που με υποδέχεται δεν ήταν λιγότερο έκπληκτη. Μου συ­νέστησε να δοκιμάσω πρώτα τη νέα δουλειά κι αν ενταχθώ να επιστρέ­ψω. Και ύστερα από δική μου επιμο­νή δέχτηκε την αίτησή μου, αλλά για δύο χρόνια η σύνταξη εξακολουθού­σε και ερχόταν. Σκέφτηκα πως ήταν η περίοδος προσαρμογής ή συμπληρω­ματικό εισόδημα στη χαμηλόμισθη εργασία μου.

Στις 22.8.01 έρχεται μια επιστολή από το ΙΚΑ που με πληροφορεί πως η σύνταξή μου έχει κοπεί προ διετίας. Κι εδώ αρχίζει ένας κυκεώνας και για τον λόγο αυτό έδωσα την υπόθεση σε δικηγόρο. Το ζητούμενο ήταν να βρε­θεί ένας διακανονισμός για να πλη­ρώσω το ποσό, αλλά όχι και τις προ­σαυξήσεις.

Και προσέφυγα στη Δικαιοσύνη. Ο δικηγόρος, βέβαια, τόνισε πως θα είμαι τυχερός αν το δικαστήριο γί­νει όσο ακόμα βρίσκομαι στη ζωή και οι προσαυξήσεις βέβαια θα τρέ­χουν…».

Τρομάζουν οι αριθμοί

Φυσικά οι συγκρίσεις με την «τσοχατζοπουλική»   επικαιρότητα   είναι αναπόφευκτες. Όπως,  επίσης, χαρακτηριστικός είναι ο τρό­πος με τον οποίο αντιμετωπί­ζει ο κρατι­κός μηχανι­σμός τους ανίσχυ­ρους: Όσο πιο ανίσχυρη κοι­νωνία, τόσο πιο βάρβαρη επίθεση.

Ο ίδιος ο Π. Κοροβέσης στην επιστολή του προς το «Π» κάνει λόγο για «διαδικασία δημιουρ­γίας αστέγων», η οποία αποτελεί «σχεδιασμένη   κρατική   πολιτική». Και πώς να μην έχει δίκιο, όταν μόνο το 2011 η αξία των ακινήτων που τέθηκαν σε πλειστηρι­ασμό ήταν 4,5 δισ. ευρώ, αριθμός εντυπωσιακά

αυξημένος σε σχέση με το 2008 και την εποχή προ κρίσης, που ανερχό­ταν στα 2,7 δισ. ευρώ. Και μάλιστα, παρά την απαγόρευση που έχει επι­βληθεί στις τράπεζες για πάγωμα των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοι­κία και μέχρι του ποσού των 200.000 ευρώ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δί­νει στη δημοσιότητα η Εθνική Ομο­σπονδία Ενώσεων Προστασίας Πο­λιτών Καταναλωτών Δανειοληπτών, στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών όπου εκδικάζονται αιτήσεις για δια­ταγές πληρωμής άνω των 12.000 ευ­ρώ, στο πρώτο φετινό εξάμηνο εκδό­θηκαν περίπου 25.000 αιτήσεις, ένα­ντι 5.000 στο σύνολο του 2008.

Την ίδια ώρα, περίπου 50.000 ακί­νητα (τα μισά αφορούν πρώτη κατοι­κία) αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο πλειστηριασμού, καθώς όχι μόνο έχουν εκδοθεί διαταγές πληρωμής, αλλά έχουν συνταχθεί και κατασχετήριες εκθέσεις.

Για τον λόγο αυτό, η ΕΚΠΟΙΖΩ με επιστολή της προς τα υπουργεία Οι­κονομικών, Εργασίας και Δικαιοσύνης ζητά την επέκταση για τρία ακό­μη χρόνια της αναστολής των πλει­στηριασμών για τα υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα (η αναστολή λήγει 31 Δεκεμβρίου 2012) σε μια ύστατη λύση να αποφευχθεί το ενδεχόμε­νο να δημιουργηθεί μια νέα στρατιά αστέγων.

Η τρόικα πιέζει

Κι όλα αυτά, ενώ πληθαίνουν οι φήμες που θέλουν την τρόικα να πι­έζει να μειωθεί η «περίοδος χάριτος» προς τους οφειλέτες, τουλάχιστον κατά έξι μήνες. Κι αυτές τις πιέσεις θα κληθεί να διαχειριστεί η επόμενη κυβέρνηση.

Το ζήτημα που επιχειρεί να «ση­κώσει» ο Περικλής Κοροβέσης, λί­γες μέρες πριν από τις εκλογές, εί­ναι η «καυτή πατάτα» της περιόδου, η οποία, ωστόσο, έχει τοποθετηθεί προσεκτικά στο ντουλάπι της αποσιώπησης.

Ποια θα μπορούσε να είναι η αντί­δραση ενός πολίτη που δεν έχει προ­σβάσεις στα ΜΜΕ για να γνωστοποιήσει το πρόβλημά του; Πόσες είναι οι αντίστοιχες υποθέσεις και με ποιον τρόπο μπορούν να αντεπεξέλθουν οι χιλιάδες φιμωμένοι πολίτες; Κανείς δεν ξέρει…