Παγκόσμιο σούργελο

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Στην Αθήνα οι συναποτελούντες τη συγκυβέρνηση υπό τον Παπαδήμο πανηγυρίζουν. Κανείς σοβαρός άνθρωπος στον κόσμο, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να συμμερίζεται τις θριαμβολογίες των μόνιμων καρναβαλιστών της πολιτικής μας ζωής. Ούτε θα ήταν δυνατόν μια συμφωνία χρεοκοπίας, όπως αυτή του τελευταίου Eurogroup, να θεωρείται με κάποιον τρόπο «βιώσιμη». Με εξαίρεση αυτούς που την επέβαλαν...

Τι ακριβώς αποφάσισαν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης για την Ελλάδα:

● «Κούρεμα» των ομολόγων εις χείρας ιδιωτών ώστε αυτό να φτάσει το 2020, υποτίθεται, στο 120,5% του τότε ΑΕΠ. Το ύψος των απωλειών θα φτάσει σε σύνολο το 75% της πραγματικής αξίας των ομολόγων. Βεβαίως η διαπραγμάτευση έγινε με τους ξένους κατόχους ομολόγων, παρότι το μεγαλύτερο κόστος θα υπάρξει στο... εσωτερικό.

● Έτσι οι χασούρηδες θα είναι ελληνικές τράπεζες (που θα αποζημιωθούν), ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και Έλληνες αποταμιευτές και επιχειρήσεις (που δεν θα αποζημιωθούν), την ώρα που οι Ευρωπαίοι και η κυβέρνηση Παπαδήμου πανηγυρίζουν προκαταβολικά ότι επέβαλαν «κούρεμα» στους ξένους δανειστές.

● Εν συνόλω η ΕΚΤ και οι άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης θα χάσουν μόλις 3,2 δισ. ευρώ, όταν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία π.χ. θα χάσουν πολλαπλάσια, με τρομακτικές επιπτώσεις στις συντάξεις, χωρίς επί της ουσίας να αποζημιωθούν.

● Ο επιπλέον δανεισμός της Ελλάδας θα είναι 130 δισ. ευρώ – τμηματική καταβολή έως το 2014. Δηλαδή η μείωση του χρέους – σε μεγάλο βαθμό εσωτερικού και στο ελληνικό δίκαιο – θα αντικατασταθεί με νέο χρέος, ακόμη μεγαλύτερο από το προηγούμενο και στο δίκαιο των δανειστών: το αγγλικό.

Ως... αντάλλαγμα για την υποτιθέμενη «σωτηρία» της, η Ελλάδα έδωσε, πέρα από όλα όσα έχει ήδη δώσει σε επίπεδο λιτότητας, ύφεσης, χαμένων δικαιωμάτων και θέσεων εργασίας, συνολικής εξαθλίωσης των Ελλήνων και όσα άλλα γνωρίζουμε:

● Τη δημιουργία ειδικού ταμείου για την κατά προτεραιότητα – έναντι όλων των άλλων υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους – αποπληρωμή του ελληνικού δημόσιου χρέους, υπό τη διαχείριση της τρόικας.

● Τη συμπερίληψη σε αυτό το ταμείο, εκτός των νέων δανεικών, και εσόδων προερχόμενων από τη φορολογία και από το ξεπούλημα της περιουσίας. Άλλωστε μπορεί ο νυν επικεφαλής του ταμείου Κ. Μητρόπουλος να γκρινιάζει ότι δεν μπορεί να προχωρήσει με τους επιθυμητούς ρυθμούς το ξεπούλημα, ωστόσο το ταμείο είναι ήδη εδώ...

● Την ακόμη πιο ασφυκτική εποπτεία της τρόικας – με μόνιμη παρουσία της στην Αθήνα, με τοποθέτηση επιτρόπων σε κάθε υπουργείο, για άγνωστο χρονικό διάστημα – ώστε να διασφαλίζεται πως, σε επίπεδο κυβέρνησης και υπουργείων, δεν θα γίνεται καμία δαπάνη πριν συγκεντρωθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για το «ταμείο χρέους».

● Τη νομική κατοχύρωση της προτεραιότητας αποπληρωμής του χρέους με νόμο και, εν συνεχεία, με συνταγματική αναθεώρηση, η οποία θα μπορεί να γίνει από τον Μάιο του 2013 και ύστερα.

Ο χαρακτηρισμός της Ελλάδας, προχθές, από τον Βόλφγκανγκ Μίνχαου των Financial Times ως της «πρώτης αποικίας της ευρωζώνης» είναι μάλλον επιεικής, αφού στο οικονομικό επίπεδο η Ελλάδα επιστρέφει στη δεκαετία του 1940, αλλά στο πολιτικό πηγαίνει μέχρι τον 19ο αιώνα, όταν οι ξένες δυνάμεις επέβαλλαν τη μορφή του πολιτεύματος και το πρόσωπο του μονάρχη.

Αυτά όμως είναι απλώς λεπτομέρειες και για τον Παπαδήμο και για τον Βενιζέλο και για τον Παπανδρέου και για τον Σαμαρά.

Σιγά τα ωά όταν πρόκειται, ακόμη μια φορά, να... σωθεί η χώρα. Η οποία βεβαίως από τον περασμένο Ιούνιο διαρκώς «διασώζεται» «μειώνοντας το χρέος της» και πληρώνοντας βαρύτατο τίμημα σε επίπεδο οικονομίας, πολιτικής και κοινωνίας, χωρίς ακόμη να έχει... σωθεί.

Και πώς να σωθεί όταν ακόμη και ο... Στέφανος Μάνος, ο νεοφιλελεύθερος «δεινόσαυρος» της πολιτικής μας σκηνής, εξίσταται λέγοντας μια απλούστατη... αλήθεια: το χρέος στο 120% του ΑΕΠ, το οποίο υποτίθεται ότι προσπαθούν να επιτύχουν οι Βενιζελοπαπαδήμοι, δεν έχει καμιά πιθανότητα να είναι βιώσιμο. «Μας κοροϊδεύουν» λέει ο Μάνος.