Θρίαμβος της ΑΑΚ στην Α’ Αθήνας.

Σάρωσε η Ανεξάρτητη Αγωνιστική Κίνηση στις εκλογές του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ Α’ Αθήνας «Αριστοτέλης».

Τα αποτελέσματα των εκλογών έχουν ως εξής:

Ανεξάρτητη Αγωνιστική Κίνηση    Ψήφοι        409      έδρες  4

ΔΑΚΕ                                             Ψήφοι        215      έδρες   2

ΕΣΑΚ                                              Ψήφοι       108      έδρες  1

ΠΑΣΚ                                              Ψήφοι         60     έδρες  0

Στη συζήτηση που προηγήθηκε της ψηφοφορίας υπερψηφίστηκε η πρόταση της ΑΑΚ. 

Σκανδαλο! Λείπει σελίδα από τον προϋπολογισμό αποκρύπτουν τα 120 δις που δίνουν στις τράπεζες.

Στήνουν παγίδα στο λαό με ψέματα για «νέα αρχή»

Να δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση μιας δήθεν «νέας αρχής», ώστε να παραπλανήσουν τα λαϊκά στρώματα και να χειραγωγήσουν τη λαϊκή αγανάκτηση, επιχειρούν σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που παίρνουν θέση και διαλέγουν «στρατόπεδο» στην κούρσα διαδοχής του Γ. Παπανδρέου, με το βλέμμα στραμμένο στη γενικότερη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος. Ο Γ. Παπανδρέου συνεχίζει να μη δημοσιοποιεί τις προθέσεις του, ενώ χτες συναντήθηκε με τον αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Αμυνας, Γ. Ραγκούση.
Νωρίτερα, ο Γ. Ραγκούσης σε συνέντευξή του στο «Μέγκα» ανέφερε ότι......
«το ΠΑΣΟΚ της Μεταπολίτευσης έχει τελειώσει εδώ και δύο χρόνια και πλέον πρέπει να αλλάξει ριζικά και να επανιδρυθεί». Ο ίδιος υποστήριξε ότι για να ανοίξουν οι διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ πρέπει «πρώτος να ανακοινώσει τις αποφάσεις του ο Γ. Παπανδρέου» και υποστήριξε ότι δεν τον ενδιαφέρει η ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ, αλλά «δεν θα είμαι αμέτοχος στις διεργασίες». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Κ. Σκανδαλίδης. Με άρθρο του στα «Νέα» ανέφερε ότι «το ΠΑΣΟΚ όπως το ξέραμε έχει ξεπεραστεί από την ιστορία, όχι ως αξιακό και ευρύτερα ιδεολογικό και στρατηγικό πλαίσιο, αλλά ως πολιτικές, ιεραρχήσεις και κυρίως πρακτικές».
Μάλιστα, ανοίγοντας το μέτωπο των «συνεργασιών» με στόχο την ανασύνθεση της «κεντροαριστεράς», ώστε να παίξει ενεργό ρόλο στον εγκλωβισμό των λαϊκών συνειδήσεων, ο Κ. Σκανδαλίδης ανέφερε: «Χρειαζόμαστε ένα πραγματικό νέο κόμμα να συνθέσει τον χώρο της κεντροαριστεράς, δίνοντας οριστική απάντηση στην κρίση προσανατολισμού της χώρας». Το ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε ο ίδιος, «και οι εν δυνάμει συμμαχικές δυνάμεις που αρνούνται τόσο τον αριστερό λαϊκισμό μιας ανεπίδοτης ελπίδας όσο και τον δεξιό λαϊκισμό που στο όνομα του μεταρρυθμισμού απεργάζονται από τα πάνω τη νέα μορφή και διάταξη των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα οφείλουν να συναντηθούν στο πεδίο της μάχης για την ανασύνταξη της κεντροαριστεράς».
Κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση ήδη δρομολογούνται, κάτω και από την παρότρυνση της άρχουσας τάξης. Σε εκδήλωση του περιοδικού «Μεταρρύθμιση» υπήρξε μια πρώτη άτυπη συνάντηση στελεχών της Δημοκρατικής Αριστεράς και του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ. Στην εκδήλωση με θέμα «Προοδευτική απάντηση στην κρίση», μίλησε ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλης, παρουσία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και πρώην υπουργών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, όπως των Ν. Μπίστη και Ν. Χριστοδουλάκη.
Πηγή: Ριζοσπάστης

Νέος Tράα...πεζίτης

Ακόμα μια εβδομάδα πέρα­σε και το σίριαλ «ποιος θα υπογράψει τι» καλά κρατεί. Τα τηλεπαράθυρα επικε­ντρώνονται στις δηλώσεις όλων των υποτιθέμενων «παικτών», όμως το παρασκήνιο με τους πραγματικούς παίκτες δουλεύει πυρετωδώς, κάτω απ’ τη μύτη μας, και όλα μπαίνουν στην τελική ευθεία.

Πριν αλλάξουν οι ευρωπαϊκές συν­θήκες ώστε να ανοίξει το παράθυρο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, οι δανειστές μας και τα επεν­δυτικά συμφέροντα που εξαρχής κι­νούσαν τα νήματα πίσω από τις εξε­λίξεις στην ελληνική οικονομία, θα διασφαλίσουν δύο πράγματα:

♦ Να περάσει ο έλεγχος των ελληνι­κών τραπεζών στην τρόικα, ώστε να αλλάξει σιγά - σιγά η μετοχική τους σύνθεση.

♦ Να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες της νέας δανειακής σύμβασης και η συμμετοχή των ιδιωτών στο κούρεμα μέσω του PSI με την προϋπόθεση ότι τα νέα δεδομένα θα διέπονται από το βρετανικό δίκαιο και όχι το ελλη­νικό, ώστε η χώρα να μην μπορεί σε καμία περίπτωση να έχει περιθώρια ελιγμών και υπαναχωρήσεων (εθνι­κό κίνημα «δεν πληρώνω»). Και βε­βαίως, σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ, οι δανειακές συμβάσεις να παραμείνουν στο ευρωπαϊ­κό νόμισμα.

Οι εσωτερικές πολιτικές εξε­λίξεις δίνουν την εντύπωση ότι οι διεργασίες με την τρόικα σταμάτησαν μέχρι ο Αντώνης Σαμαράς να συνυπογράψει τις εγγυήσεις που ζητούν οι δα­νειστές. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια και βεβαίως αφορά μόνο την έκτη δόση, η καθυ­στέρηση της οποίας δεν επι­βαρύνει κανέναν άλλον πλην του Δημοσίου και ίσως μι­σθωτούς και συνταξιούχους.

Τα υπόλοιπα όχι μόνο προ­χωρούν κανονικά και αβία­στα,  αλλά  βρίσκονται  ένα βήμα πριν από την ολοκλή­ρωση.

Στόχος ο έλεγχος

Σε προηγούμενα φύλλα γράψαμε ότι το ΔΝΤ, με μια απόρρητη έκθεση, επισή­μανε στους «ενδιαφερομέ­νους» ότι, για να ελεγχθεί πλήρως η ελληνική πολιτική σκηνή, πρέπει να σπάσει ένα κατεστημένο που δημιουργήθηκε στη με­ταπολίτευση μεταξύ πολιτικών, τρα­πεζιτών και ιδιοκτητών ΜΜΕ.

Η έκθεση έλεγε ότι, για να σπά­σει η αλυσίδα, πρέπει να ελεγχθούν οι τράπεζες, να αλλάξει η μετοχική τους σύνθεση και έτσι τα νέα συμ­φέροντα που θα διαχειρίζονται το τραπεζικό σύστημα θα μπορούν μέ­σω των ΜΜΕ (σχεδόν όλα είναι καταχρεωμένα και εξαρτώνται από τα δά­νεια) να ανεβοκατεβάζουν κυβερνή­σεις. Συνεπώς τα ξένα συμφέροντα θα μπορούν να εξουσιάζουν και τους τρεις κρίκους της αλυσίδας.

Την προηγούμενη εβδομάδα, λοι­πόν, σύμφωνα με πληροφορίες του «Π», ελήφθη η απόφαση το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, στο οποίο θα αναγκαστούν να ανα­τρέξουν όσες ελληνικές τράπεζες «χάσουν» από το κούρεμα του 50%, να περάσει στα χέρια της τρόικας.

Σύμφωνα με το σχέδιο, με το οποίο φαίνεται να έχει ήδη συμφωνήσει εδώ και εβδομάδες ο Βενιζέλος, το 60% του ταμείου θα ελέγχεται από τροϊκανούς αξιωματούχους και το 40% από το Δημόσιο. Μάλιστα οι τράπεζες που θα μπουν στην ομπρέ­λα του ΤΧΣ θα «σπρώχνονται» ύστερα από σχετική έκθεση της BlackRock.

 Η ελεγκτική εταιρεία, που μπήκε εμβόλιμα στην ελληνική πραγματι­κότητα ύστερα από πρόσκληση της κυβέρνησης Παπανδρέου, θα απο­φανθεί ποιες ελληνικές τράπεζες θα έχουν απώλειες από το κούρεμα του χρέους όπως αυτό συμφωνήθη­κε στις 27 Οκτωβρίου στις Βρυξέλ­λες και θα υπαχθούν στο Ταμείο για να καλύψουν τις κεφαλαιακές τους ανάγκες.

Επίσης, με τις ευλογίες του Βενι­ζέλου, ο άνθρωπος της τρόικας που θα είναι επικεφαλής της διαχείρισης των ελληνικών τραπεζών θα είναι (ποιος άλλος;) ο μόνιμος αντιπρό­σωπος του ΔΝΤ στην Αθήνα Μπόμπ Τράα. Όπως ακριβώς το γράψαμε πριν από μερικές εβδομάδες.

Νέο κατεστημένο

 Έτσι ένας νέος κύκλος διαπλο­κής αρχίζει. Μάλιστα ο σχεδιασμός του Τράα αναφέρει ότι σχεδόν όλες οι ελληνικές τράπεζες θα αναγκα­στούν να καταφύγουν στο Ταμείο, το οποίο για 1-2 έτη θα έχει τον πλήρη έλεγχο του τι γίνεται στις τράπεζες. Οι πρόνοιες αυτές και οι λειτουργίες του ΤΧΣ έχουν ήδη περάσει και επι­κυρωθεί από τη Βουλή ύστερα από διαδικασίες - εξπρές του «εμπνευ­στή» πρώην τσάρου Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Ήταν ανάμεσα στα «κρίσιμα» μέτρα που έπρεπε να πε­ράσουν πάση θυσία για να εξασφα­λίσουμε κάποια από τις δόσεις του δανείου.

Σιγά - σιγά, δυστυχώς, θα αποκα­λύπτονται πολλά τέτοια «παράθυ­ρα» του νέου κατεστημένου που πά­ει να δημιουργηθεί και που πέρασαν στα ψιλά αφού πάντα βρισκόμασταν υπό την υποτιθέμενη απειλή «μέτρα ή πτώχευση». Βεβαίως οι βουλευτές δεν είναι άμοιροι ευθυνών για το ότι επικύρωσαν μέτρα και όρους που μπορεί να κριθούν έως και αντισυ­νταγματικά.

 Όπως μαθαίνει το «Π», οι περισ­σότεροι Έλληνες τραπεζίτες δεν βρίσκουν άλλη εναλλακτική λύση και δέχονται την ηγεμονία Τράα, αφού έχουν να διαχειριστούν ζημι­ές δισεκατομμυρίων που μπορεί να φθάσουν ακόμα και τα 16 δισ. ευρώ λόγω του κουρέματος. Και μπο­ρεί να έχουν φάει το παραμύθι των διασφαλίσεων από τον Τράα ότι «οι διοικήσεις των τραπεζών δεν θα αλ­λάξουν όταν θα υπαχθούν στο ΤΧΣ» (δεν θα χάσουν τη θεσούλα τους, με άλλα λόγια), όμως τα σχέδια του ΔΝΤ είναι άλλα, όπως σας έχουμε εξηγήσει.

Το ερώτημα είναι γιατί οι πολιτικοί, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι δεν σταματούν την πλήρη παράδο­ση της χώρας στα ξένα συμφέρο­ντα. Γιατί τα μικροπολιτικά παιχνίδια που διαδραματίζονται σε ημερήσια βάση για την επόμενη μέρα επιτρέ­πουν στους «ενδιαφερόμενους» να αλωνίζουν σε οικονομία και εξωτε­ρική πολιτική;

Και βεβαίως είναι λογικό να διε­ρωτηθεί κάθε σκεπτόμενος άνθρω­πος εάν το θέμα των υπογραφών συντηρείται από κάποιους εντός της χώρας σκοπίμως και εάν εξυπηρε­τεί κάτι. Όπως για 18 μήνες εξυπη­ρετούσε η διακυβέρνηση της... τρο­μοκρατίας, που έχει φέρει ως απο­τέλεσμα ακριβώς αυτά που υποτίθε­ται πως έλεγε ότι θα αποφύγει εάν οι πολίτες δέχονταν αδιαμαρτύρητα όλα τα σχέδια που απέτυχαν πατα­γωδώς να ανακόψουν την ύφεση και να συνεφέρουν τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό.

Διότι, 18 μήνες μετά, το ΥΠΟΙΟ και η τρόικα ακόμα δεν έχουν πετύχει μια σωστή πρόβλεψη για την ύφεση, το έλλειμμα, τα έσοδα και τις δαπά­νες...

Πηγή: Το Ποντίκι

Πούντες - πούντες οι εκλογές, ψάξε - ψάξε δεν θα τις δεις

Ο αμνός

Οι εκλογές και η δημοκρα­τική διέξοδος για το πολι­τικό σύστημα και τον τόπο ήταν, τελικά, το μεγάλο θύμα της αντιπαράθεσης γερμανοεταίρων και Σαμαρά. Χθες ο πρόεδρος της Ν.Δ. επαναδιατύπωσε την επιστολή που είχε αποστείλει στις 13.11.2011 στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, ώστε να ικανοποιεί την απαίτηση του Βερολί­νου για παράταση του βίου της κυβέρ­νησης Παπαδήμου, η οποία είναι προορισμένη να υπογράψει, μεταξύ άλ­λων, και την αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών που προωθεί το Βερολίνο.

Με αυτή την επιστολή προς Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ και Eurogroup, δηλαδή προς τους δανειστές και την επίσημη ευρωζώνη, ο Σαμαράς βρίσκει τη θέση του στο μνημονιακό στρα­τόπεδο, αφήνοντας κατ’ ουσίαν στην... Αριστερά (!) τον χώρο της αντιπολίτευσης σε μια πολιτική η οποία οδηγεί τη χώρα δεμέ­νη χειροπόδαρα στο γερμανι­κό άρμα και τεράστια τμήματα της ελληνικής κοινωνίας στην καταστροφή και την εξαθλίω­ση.

Συγκρίνοντας κάποιος τις δύο επι­στολές, την πρώτη που ο Σαμαράς έστειλε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στις 13 Νοεμβρίου και τη δεύτερη που απέστειλε χθες στην τρόικα και το Eurogroup, αντιλαμβάνεται μια... μικρή αλλά ουσιαστική «παράλειψη»: Έχει... εξαφανιστεί η ημερομηνία της 19ης Φεβρουαρίου, κατά την οποία η κυ­βέρνηση Παπαδήμου υποτίθεται πως είχε αναλάβει τη δέσμευση να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές.

Παρεμπιπτόντως να θυμίσουμε ότι οι εκλογές τον Φεβρουάριο ήταν το μοναδικό πολιτικό κέρδος που είχε αποκομίσει με τη συμφωνία του για τη συγκυβέρνηση υπό τον Παπαδήμο. Τώρα... πάπαλα.

Ο ύψιστος στόχος

Με την επιστολή του Σαμαρά μει­ώθηκαν οι επικίνδυνες ταλαντώσεις στο τεντωμένο σχοινί πάνω στο οποίο στεκόταν ακινητοποιημένος ο πρωθυ­πουργός Λουκάς Παπαδήμος. Το σχοινί αυτό, πάνω από το χάος της οικονομι­κής κατάρρευσης, από τη μια πλευρά τραβούσαν οι «εταίροι και σύμμαχοι», οι οποίοι υπό γερμανική καθοδήγηση εκβίασαν και απέσπασαν την υπογρα­φή και του Σαμαρά. Στόχος του εκβια­σμού ήταν να υπογραμμιστεί ότι δεν υπάρχει η παραμικρή εναλλακτική πρόταση διεξόδου.

Από την άλλη, στο εσωτερικό της χώρας, με το σχοινί πάνω στο οποίο ακροβατεί η εθνοσωτήριος συγκυβέρνηση παίζουν οι άσπονδοι φίλοι και πρόσκαιροι εταίροι προκειμένου να δι­ασώσουν ό,τι είναι δυνατόν να διασω­θεί από το πολιτικό τους κεφάλαιο.

Αν και υπήρχε μια σύγχυση γύρω από το τι ακριβώς οι Γερμανοί ζητού­σαν από τον Σαμαρά να υπογράψει, δεν είναι κρυφός ο ύψιστος στόχος του Βερολίνου: η αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών. Η αλλαγή πλεύσης του Σα­μαρά σχετικά με την ημερομηνία των εκλογών προσφέρει στο Βερολίνο την ικανοποίηση ότι με την κυβέρνηση Παπαδήμου δεν θα αντιμετωπίσει κανέ­να πρόβλημα η ταχύτατη διαδικασία αλλαγής των ευρωπαϊκών συνθηκών.

Με πιο απλά λόγια το Βερολίνο, μέ­σα από την αλλαγή τους, επιδιώκει να επιβάλει τον γερμανικό (πολιτικό) νό­μο και τον δημοσιονομικό έλεγχο σε όλη την Ευρώπη, ως αντάλλαγμα για να προσφέρει ένα είδος εγγύησης του χρέους της ευρωζώνης – είτε με ευρωομόλογο είτε με ενεργοποίηση της ΕΚΤ είτε με συνδυασμό των δύο.

Με ακόμη πιο απλά λόγια, όλα όσα ξέραμε περί ομόφωνων αποφάσεων, περί δικαιώματος βέτο και μακροχρό­νιων διαπραγματεύσεων, όσα δηλαδή χαρακτήριζαν το ευρωπαϊκό οικοδό­μημα, οι Γερμανοί θέλουν να τα ξεχά­σουμε.

Η προβαλλόμενη ως «καλή» για την Ελλάδα απόφαση της Συνόδου Κορυ­φής της 26ης Οκτωβρίου περιγράφει ακριβώς αυτή τη δέσμευση των κυ­βερνήσεων στο γερμανικό όραμα (ή μήπως... άρμα;) για τη δημιουργία μι­ας γερμανικής Ευρώπης.

Καθώς η αλλαγή των συνθηκών – και μάλιστα σε συνθήκες οικονομικού πολέμου – δεν είναι μια απλή διαδικα­σία, το Βερολίνο επιδιώκει την τάχιστη εξέλιξή της. Σε αυτό το πλαίσιο οι Γερ­μανοί δεν έχουν τη διάθεση να ρισκά­ρουν το περιθώριο καμίας αμφισβήτη­σης.

Γι’ αυτό άδειασαν τον Παπανδρέου και το δημοψήφισμά του.

Γι’ αυτό εκθρόνισαν τον Μπερλουσκόνι.

Γι’ αυτό ζήτησαν τον ενυπόγραφο εξευτελισμό του Σαμαρά, ο οποίος επι­χείρησε να διασώσει την πολιτική του επιρροή στο εσωτερικό με αντιμνημονιακές ακροβασίες και διαφορετικά «μείγματα πολιτικής».

Σε μια τόσο κρίσιμη φάση για τα γερμανικά συμφέροντα, όμως, δεν γίνονται ανεκτοί ούτε οι ψίθυροι αμφι­σβήτησης.

Το εσωτερικό παιχνίδι

Τη ρυμούλκηση του Σαμαρά στο κάρο του υψηλού πολιτικού κόστους που συνεπάγεται η πολιτική των μνη­μονίων και των δανειακών συμβάσε­ων οι Γερμανοί τη ζητούσαν από την αρχή, κάνοντας λόγο για την απαραί­τητη συναίνεση μεταξύ των κομμά­των εξουσίας. Ωστόσο το «κόλπο» της έγγραφης δέσμευσής του φαίνεται, όπως αρχίζει να διακρίνεται στο ρε­πορτάζ από τις Βρυξέλλες, ήταν ελλη­νική πατέντα.

Για την ακρίβεια, μια ιδέα του Ευ. Βενιζέλου, ο οποίος είχε κάθε πολιτι­κό συμφέρον να (μα)ζέψει τα παιδιά τα ατίθασα της Ν.Δ. με το κόστος που συνεπάγεται η επερχόμενη λαίλαπα των νέων μέτρων.

Με τον τρόπο αυτόν τα δύο κόμμα­τα εξουσίας, κάτω από το καπέλο του τεχνοκράτη και κοινής αποδοχής πρω­θυπουργού, θα εισέπρατταν εξ αδιαι­ρέτου τη φθορά και το κόστος και θα έδιναν, σε γενικές γραμμές, επί ίσοις όροις τη μεταξύ τους μάχη όταν θα ερχόταν η ώρα των εκλογών.

Είναι λοιπόν προφανές ότι η υπο­γραφή που ζητούν από τον Σαμαρά σημαίνει:

Για το ΠΑΣΟΚ, τον Γιώργο και τον Βενιζέλο μια ανάσα ανακούφισης.

Για τους Γερμανούς μια απαραίτητη διαβεβαίωση ότι κανείς Σαμαράς δεν πρόκειται να δυσκολέψει το σχέδιό τους.

Για τη Ν.Δ. και τον Σαμαρά απώλεια αξιοπρέπειας και πολιτικού πλεονε­κτήματος.

Συμπέρασμα; (Και) με την υπογρα­φή Σαμαρά ολοκληρώνεται μια διαδι­κασία για τη δημιουργία και στήριξη μιας κυβέρνησης η οποία είναι προο­ρισμένη να αναλάβει δεσμεύσεις και να υλοποιήσει αποφάσεις που θα κα­θορίσουν την τύχη της χώρας για δε­καετίες, ερήμην του ελληνικού λαού, ο οποίος, όταν άρχισε αυτή η ιστορία, έδωσε την ψήφο του σ’ αυτούς που τον διαβεβαίωσαν ότι «λεφτά υπάρ­χουν»...

Πηγή : Το Ποντίκι

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ συλλ. «ο Αριστοτέλης»

www.paremvasis.gr                                                                                                              24-11-2011

Οι κεφαλικοί φόροι και τα χαράτσια δεν θα περάσουν!!!!

Η τρομοκρατία δε μας πτοεί!

Η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, των τραπεζιτών και της απεχθούς δανειακής σύμβασης δείχνει  για μια ακόμη φορά το πραγματικό της πρόσωπο, με την επέμβαση των ΜΑΤ στο κτίριο του Κέντρου Έκδοσης Διακοπών Ρεύματος και στην κατάληψη  που πραγματοποιεί η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ υποστηριζόμενη  από χιλιάδες  εργαζόμενους  από όλη την Αθήνα.

Η κατάληψη του Κέντρου και οι άλλες ανάλογες κινητοποιήσεις εκφράζουν την οργή και την αγανάκτηση του κόσμου της εργασίας  ενάντια στα χαράτσια και γενικότερα στο σφαγείο ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου καθώς και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων να ανατρέψουν τα χαράτσια και τα αντιλαϊκά μέτρα με αποφασιστικούς αγώνες, καταλήψεις, απεργίες, διαδηλώσεις.

Ο αυταρχισμός και η καταστολή είναι απαραίτητος όρος για να εφαρμόσουν την αντιλαϊκή και αντεργατική τους πολιτική. Η αστυνομοκρατία και η τρομοκρατία, ο εκφοβισμός και ο εκβιασμός της εργαζόμενης πλειοψηφίας είναι αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ, του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και της ΤΡΟΪΚΑ.  Είναι η χούντα της συγκυβέρνησης που θέλει να υπογράψει την νέα απεχθή δανειακή σύμβαση, να ψηφίσει τον προϋπολογισμό της κοινωνικής βαρβαρότητας. Είναι η χούντα της συγκυβέρνησης, των αγορών, των τραπεζών που στέλνει σήμερα τα ΜΑΤ στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων της ΔΕΗ όπως και στις 19 και 20 Οκτώβρη, αιματοκύλησε και προσπάθησε να διαλύσει τις  μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις εκατοντάδων χιλιάδων απεργών.

Ο αυταρχισμός και η τρομοκρατία δεν θα περάσουν

Να πέσει τώρα η συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου

και της απεχθούς δανειακής σύμβασης

Άρνηση διαγραφή του χρέους τώρα!!

Δεν πληρώνουμε κανένα χαράτσι.

Να αφεθούν ελεύθεροι οι συλληφθέντες εργαζόμενοι της ΔΕΗ

Μητροπολίτης Πειραιώς για την λέσχη Bilderberg

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ,

 e-mail: impireos@hotmail.com

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 3ῃ Ἰουνίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Καθώς βαθαίνει ἡ κρίση καί ἡ ὕφεση συγκλονίζει τήν χώρα μας οἱ ἐκβιασμοί τῆς Κυβέρνησης διά στόματος τοῦ Ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν ἀποδεικνύουν ἐναργέστατα τήν βασιμότητα τῆς γνωστῆς δήλωσης τοῦ πρ. ∆ιευθύνοντος Συμβούλου τοῦ ∆ΝΤ περί «προεκλογικῶν ὑπογείων διαδρομῶν» διά τήν οἰκονομική ὑποδούλωση καί ἐξαθλίωση τῆς χώρας μέ στοχοθεσία τήν ἀπομείωση τῶν οἰκονομικῶν της ἀξιῶν καί μεγεθῶν καί τήν ἁρπαγή τοῦ φυσικοῦ της πλούτου καί τῶν βασικῶν ὑποδομῶν της σέ ἐξευτελισμένες τιμές ἐφαρμόζοντας τήν γνωστή μέθοδο τῶν ἁρπακτικῶν τοῦ διεθνιστικοῦ συστήματος.

Ναυαρχίδα ὅλου αὐτοῦ τοῦ δολίου καί αἰσχροῦ σχεδιασμοῦ εἶναι ἡ σατανοκίνητη λέσχη Μπίλντεμπεργκ, πού ἀποτελεῖ τόν πολιτικό βραχίονα τοῦ διαμονιώδους Σιωνιστικοῦ τέρατος καί ἡ ὁποία εἶναι ἡ συντονίστρια τῶν διαφόρων μασονικῶν καί ναζιστικῆς ὑφῆς ὀργανώσεων πού στοχεύουν στήν παγκόσμια ὀλιγαρχική καί τυρρανική διακυβέρνηση. Πρῶτα μέλη τῆς ναυαρχίδας ὑπῆρξαν ὁ Πολωνοεβραῖος Ρότζερ Ρέντιγκερ καί ὁ ναζιστής πρίγκηπας Μπέρνχαρντ τῆς Ὀλλανδίας, χρηματοδότες δέ ὅλος ὁ «καλός» κόσμος Σιωνιστές καί Ναζιστές Ρότζιλντ, Ροκφέλερ, Schiff, Kuhn, Loeb, Οὐόλεμπεργκ κλπ. Αὐτή ἡ ὀργάνωση ἀνέλαβε νά δημιουργήσει ὅλα τά διεθνῆ ὄργανα πού θά ὑπηρετούσαν δῆθεν τήν παγκόσμια εἰρήνη.Γιά παράδειγμα τόν Ο.Η.Ε. τοῦ ὁποίου τό κτίριο κτίστηκε σέ οἰκόπεδο τῶν Ροκφέλερ. Ὁ μακροβιότερος Γραμματέας του ἦταν ὁ διαβόητος Κούρτ Βάλτ Χάιμ, σκληρός ναζιστής μέ κατηγορίες γιά ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητος. Καριέρα μεγάλη ἔκανε στόν Ὀργανισμό ὁ ἐπίσης διαβόητος Κόφι Ἀνάν, σύζυγος τῆς ἀνεψιᾶς τοῦ Οὐόλεμπεργκ, ἑνός ἀπό τούς κύριους χρηματοδότες τῆς Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Μέ πρόσχημα τό «ἀντικομμουνιστικό ἄλλοθι» δημιούργησαν ὅλες τίς ὀργανώσεις πού ἐλέγχουν τόν πλανήτη. ∆ημιούργησαν τήν Παγκόσμια Τράπεζα μέ πρῶτο Πρόεδρο τόν ἑβραῖο Εὐγένιο Μάγιερ, πατέρα τῆς Κ. Γκράχαμ, ἡ ὁποία εἶναι ἡγετικό στέλεχος τῆς Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Ὁ ἔλεγχος τῶν ∆ιεθνῶν Ὀργανισμῶν ὅπως τοῦ ΟΗΕ, τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας, τοῦ ∆ΝΤ, τοῦ ∆ιεθνοῦς ∆ικαστηρίου κλπ ἔδωσε τήν δυνατότητα τοῦ ἐλέγχου τῆς παγκόσμιας μεταπολεμικῆς τάξης. Μέσα ἀπό τούς διαδρόμους τοῦ σιωνισμοῦ, μέσα σέ αὐτή τήν «χρυσή μήτρα» παρήχθησαν ὅλα τά γνωστά σήμερα golden boys, ἄνθρωποι οἱ ὁποίοι ἐντασσόμενοι στό σύστημα ταξίδευαν ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς στίς ὕπατες θέσεις τῶν ἡγεσιῶν τῶν Κρατῶν καί τῶν πολυεθνικῶν ἑταιριῶν. Ἔτσι ἐπιτέθηκαν σέ ὅλον τόν κόσμο ἱδρύοντας διεθνεῖς ἑνώσεις μέ σκοπό τήν ἐπιβολή παγκόσμιας διακυβέρνησης. Τά γνωστά ὀνόματα, Κίσινγκερ, Γούλφοβιτς, Όλμπράιτ, Πέρλ, Χάντιγκτον, Τσόμσκι καί ἕνας στρατός τῶν ΜΜΕ μέ ἐπικεφαλῆς ἐπιφανή στελέχη τῆς Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, ὅπως τήν Κ. Γκράχαμ τῆς Οὐάσιγκτον Πόστ, ἔστησε ἕνα τεράστιο δίκτυο πλύσης ἐγκεφάλου, ἕνα παγκόσμιο δίκτυο παραπληροφόρησης καί μιά βιομηχανία παραγωγῆς προπαγανδιστικοῦ ὑλικοῦ. Τά περίφημα δίκτυα CBS, ABC, NBC καί CNN ἀποτελοῦν τούς ἐπικοινωνιακούς βραχίονες αὐτοῦ τοῦ συστήματος. Ὁ Σάμερ Ρέντστόουν (τό γένος Ρόθστάϊν) ἔχει τόν ἔλεγχο τοῦ CBS, στή Viacom, στό MTV (πρόεδρος ὁ Μπράϊαν Γκρέϊντεν) καί ταυτοχρόνως ἰδιοκτήτης τῆς Black Entertainment Television. Πρόεδρος τοῦ CBS εἶναι ὁ Λέσλι Μούνβς, ὁ μεγάλος ἀνηψιός τοῦ ∆αβίδ Μπέν Γκουριόν. Ὁ Μίκαελ Ἄϊσνερ εἶναι ὁ κύριος ἰδιοκτήτης τῆς Disney Capitol Cities, πού κατέχει τό ABC. Ὁ Ντέϊβιντ Γουέστιν εἶναι πρόεδρος τοῦ ABC News. Ὁ Λόϋντ Μπράουν εἶναι πρόεδρος τοῦ ABC Entertainment. Ὁ Νήλ Σαπίρο εἶναι πρόεδρος τοῦ NBC News. Ὁ Τζέφρυ Ζούκερ εἶναι ἐπικεφαλῆς τοῦ NBC Entertainment μέ τόν Τζάκ Μέγιερς δεξί του χέρι. Παρ’ ὅτι ὁ Ρούμπερτ Μέρντοχ τοῦ Fox δέν εἶναι Ἑβραῖος, ὁ πρόεδρος τῆς ἑταιρείας Μέλ Καραμάζιν, ὁ Νο 2 Πήτερ Τσέρνιν καί οἱ Γκάϊλ Μπέρμαν καί Σάντυ Γκρούσοου εἶναι. Ὁ Μέρντοχ ἔχει λάβει πολλά βραβεῖα ἀπό διάφορα ἑβραϊκά ἱδρύματα. Ὁ Τζέϊμι Κέλνερ εἶναι πρόεδρος τῆς Turner Broadcasting. Ὁ Γουόλτερ Άϊζάκσον εἶναι διευθυντής εἰδήσεων στό CNN, ὅπου βρίσκονται ἐπίσης οἱ Γούλφ Μπλίτζερ, Λάρυ Κίγκ, Πάουλα Ζάν καί ἡ κόρη τοῦ Τέντ Κόππελ, Ἀντρέα. Ὁ Τζόρνταν Λεβίν εἶναι πρόεδρος τῆς Warner Entertainment. Ὁ Χάουαρντ Στίγκερ τῆς Sony Corp. of America. Ὁ Ρόμπερτ Σίλερμαν εἶναι ἱδρυτής τῆς Clear Channel Communications. Ὁ Ἰβάν Σέϊντενμπεργκ εἶναι πρόεδρος τῆς Verizon Communications. Ὁ Τέντυ Σέμελ (πρώην συμπρόεδρος στή Warner) στή Yahoo. Ὁ Μπάρυ Ντίλερ, πρώην ἰδιοκτήτης τῆς Universal Entertainmet, εἶναι πρόεδρος τῆς USA Interactive. Ὁ Τζόελ Κλάϊν, πρόεδρος τῶν ἐπιχειρήσεων Bertelsmann στήνἈμερική (τό μεγαλύτερο ἐκδοτικό συγκρότημα τοῦ κόσμου). 

Τά ἀνάλογα ἀφοροῦν καί τά μεγάλα ἔντυπα τῶν Η.Π.Α. Ὁ Μόρτ Ζούκερμαν, ἐπικεφαλῆς τοῦ συμβουλίου προέδρων τῶν Μειζόνων Ἑβραϊκῶν Ὀργανισμῶν τῶν ΗΠΑ εἶναι ἰδιοκτήτης τῶν US News, World Report, NY Daily News,. Ὁ Ἄρθουρ Σούλτσμπεργκερ Τζ. ἐκδίδει τούς New York Times, τήν Boston Globe, κ.ἄ. Ὁ Μάρτυ Πέρετζ τήν New Republic καί ὁ Γουίλιαν Κρίστολ τήν Weekly Standard. Ὁ Ντόναλντ Γκράχαμ Τζ. εἶναι πρόεδρος στό Newsweek καί στήν Washington Post. Ὁ Μάϊκλ Λεντίν τοῦ σκανδάλου Ἰράν-Κόντρας, ἐκδίδει τό National Review. Ὁ Ρόν Ρόζενταλ καί ὁ Φίλ Μπρονστάϊν διευθύνουν τήν SF Chronicle. Ὁ Ντέιβιντ Σνάϊντερμαν κατέχει τήν Village Vioce καί ἄλλα ἑβδομαδιαῖα «ἐναλλακτικά» ἔντυπα. Στό Χόλλυγουντ, πού ἀπό ἑβραίους πῆρε τή σημερινή μορφή του ὡς «πλυντήριο», δεσπόζουν ὁ Στῆβεν Σπήλμπεργκ, ὁ Ντέϊβιντ Γκέφεν καί ὁ Τζέφρυ Κράντζμπεργκ τῆς Dreamworks, ὁ Ἄϊσνερ τῆς Disney, ὁ Ἄμυ Πασκάλ πρόεδρος τῆς Columbia καί πολλοί ἄλλοι.

Ἐρευνώντας τούς διευθύνοντες συμβούλους ὅλων αὐτῶν τῶν μηχανισμῶν καί τοῦ παγκόσμιου μηχανισμοῦ παραγωγῆς καί διασποράς προπαγάνδας τῆς νέας τάξης, βλέπομε πώς ἔστησαν ἕνα παγκόσμιο μηχανισμό ὁ ὁποῖος ἀποφασίζει ποιός θά γίνει διάσημος, ποιός θά ἀναλάβει τήν ἡγεσία ἑνός λαοῦ ἤ μιᾶς πολυεθνικῆς ἑταιρείας καί ποιοί θά γίνουν image mekers τῆς ἐλεγχόμενης παραπληροφόρησης τοῦ ἔντυπου καί ἡλεκτρονικοῦ τύπου σέ ὅλη τή γῆ. Γνωστά τά ὀνόματα τοῦ Χάϊμ Σαμπάν, τοῦ Ρ. Μέρντοχ, τοῦ Ρ. Λώντερ, τοῦ Κόνραντ Μπλάκ, τοῦ Ντέ Μπενεντέτι. Μέ ἐπικεφαλῆς τήν Ὀμοσπονδιακή Τράπεζα τῶν ΗΠΑ ὑπό τόν σιωνιστή Γκρίνπαν καί μέ ἐκτελεστικά ὄργανα τήν Παγκόσμια Τράπεζα μέ ἐπικεφαλής τό σιωνιστή Γούλφενσον καί τήν Κεντρική Εὐρωπαϊκή Τράπεζα μέ ἐπικεφαλῆς τόν σιωνιστή Τρισέ καί τήν περίφημη Ντόϊτσε Μπάνκ τῆς κας Μέρκελ μέ ἐπικεφαλῆς τόν σιωνιστή Ἄκερμαν ἔχουν ἰσοπεδωθεῖ τά πάντα. 

Τήν ἐπίθεση ξεκίνησε ἡ Ὀμοσπονδιακή Τράπεζα τῶν ΗΠΑ, (όμηρος τοῦ σιωνιστικοῦ τέρατος), μέ στόχο τό σύνολο τῶν κρατῶν τῆς γῆς καί μέ κεφάλαια, αὐτά τῆς Λέσχης Μπίλντεμνπεργ. Μέ τήν μείωση τῶν ἐπιτοκίων στόχος τους ἔγινε νά «πλημμυρίσουν» τήν Δύση μέ φθηνό χρῆμα, ὥστε νά καταστρέψουν τό βιομηχανικό της κεφάλαιο. Γιγαντώθηκαν ἀφύσικα μέ τόν «ἀέρα» τῶν στεγαστικῶν δανείων στίς ΗΠΑ καί μετά βγῆκαν στόν πλανήτη νά σαρώσουν τά πάντα. Ἔριξαν χρῆμα στήν ἀγορά μέ τρόπο πού νά καταστρέφει τό κεφάλαιο. Χρηματοδότησαν τό ἐμπόριο καί αὐτό ἐξουθένωσε τήν παραγωγή. Ντοϊτσε Μπάνκ, Γκόλντμαν Σάξ καί ἄλλος ὑπό τίς εὐλογίες τῆς Εὐρωπαϊκῆς Τράπεζας σάρωσαν τά πάντα. Ὁ «βομβαρδισμός» τῆς Εὐρώπης ἦταν πλήρης καί ἰσοπεδωτικός. Μέσα σέ ἐλάχιστα χρόνια τό σύνολο τῆς παραγωγῆς τῆς Δύσης μεταφέρθηκε στήν Κίνα, ἡ Δύση ἔμεινε παντελῶς ἄνεργη.

Ἡ αὐτοκρατορία τῆς Μπίλντεμπεργκ ὑψώνεται πάνω σέ νεκρά κουφάρια ἐργοστασίων. Γιά νά μήν ἀντιδροῦν οἱ λαοί σέ αὐτή τήν καταστροφή χρησιμοποιήθηκαν χρήματα ὥστε νά δημιουργήσουν τήν ψευδαίσθηση μιᾶς νέας πρωτοφανοῦς καί «μυστηριώδους» οἰκονομίας, ἡ ὁποία δημιουργεῖ ἀνάπτυξη καί εὐημερία χωρίς παραγωγή. Μιᾶς νέας οἰκονομίας, ἡ ὁποία δημιουργεῖ χρῆμα ἀπό τό χρῆμα. Μιᾶς νέας οἰκονομίας ἡ ὁποία συντηρεῖ κάποιον χωρίς νά εἶναι ἀπαραίτητο αὐτός νά ἐργάζεται. Ὅλες αὐτές οἱ «ψευδιασθήσεις» δημιουργήθηκαν ἀπό τό φθηνό χρῆμα καί τόν ὑπερδανεισμό, εἴτε

αὐτός ἀφοροῦσε τά μή παραγωγικά κράτη, εἴτε τά «ἄνεργα» νοικοκυριά. Τά δάνεια εἶχαν περάσει καί στόν ἁπλό κόσμο καί γι’ αὐτό οἱ λαοί δέν ἀντιδροῦν τήν στιγμή τῆς καταστροφῆς. Στήν πραγματικότητα ἐξαγόρασαν τήν ἀπάθειά τους, τούς νάρκωσαν προκειμένου νά μήν ἀντιδράσουν. Τήν ἴδια ὥρα πού ἡ ∆ύση ἰσοπεδωνόταν μέ αὐτόν τόν περίεργο βομβαρδισμό χρήματος στόν λεγόμενο ὑπανάπτυκτο κόσμο ὁ Γούλφενσον τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας, τῆς Τράπεζας πού σύμφωνα μέ τόν πρ. ἀντιπρόεδρό της Τζόζεφ Στίγκλιτς ὄχι μόνο δέν βοηθοῦσε τά κράτη νά ξεφύγουν ἀπό τίς κρίσεις ἀλλά ἀντίθετα δημιουργοῦσε τίς κρίσεις μέ «φθηνό»χρῆμα, ὡδήγησε σέ ἐγκληματικό ὑπερδανεισμό καί ἐν τέλει στήν ὀμηρεία του. Τά χρήματα δόθηκαν χωρίς κανένα ἀναπτυξιακό στόχο καί μετατράπηκαν σέ διαφθορά. Μέ τά χρήματα αὐτά δέν χτίστηκε οὔτε ἕνα σχολεῖο, οὔτε ἕνα ἐργοστάσιο, οὔτε ἕνα νοσοκομεῖο. Ἔγιναν βίλες, σκάφη ἀναψυχῆς, ἀμοιβές πόρνων, πολυτελῆ αὐτοκίνητα διεφθαρμένων ἀξιωματούχων. Σέ κράτη θεόφτωχα ξεπηδοῦσαν μέσα σέ μιά νύχτα διεσεκατομμυριοῦχοι διεφθαρμένοι κρατικοί λειτουργοί, οἱ ὁποίοι δένουν ἀπόλυτα μέ τά συμφέροντα τῶν ἰμπεριαλιστῶν σιωνιστῶν. Οἱ λαοί στήν κυριολεξία λιμοκτονοῦν κάτω ἀπό τίς συνθῆκες κάλυψης τοῦ δανεισμοῦ τους καί ξεπουλοῦν σέ ἐξευτελιστική τιμή ὅ,τι πολυτιμότερο διαθέτουν. Ὀρυχεῖα, πετρελαιοπηγές, φυτεῖες κλπ πῆγαν μέσα σέ λίγα χρόνια στά χέρια τῶν πολυεθνικῶν. Ὁ ἀνεπτυγμένος κόσμος δέν ἀντιδρᾶ γιατί ἁπλούστατα οἱ ἐγκληματίες ἔχουν ἐξασφαλίσει τήν σιωπή του, ἐλέγχοντας τήν ἐνέργεια καί μέσῳ αὐτῆς τήν τεχνολογία. Οἱ 7 ἀδελφές τῶν πετρελαίων γνωρίζουν τό παιγχνίδι τοῦ ἐκβιασμοῦ κάθε φορά πού ἡ ἀνθρωπότης ἀντιδρᾶ στά ἐγκλήματα τοῦ συστήματος.

Ἀπό τήν στιγμή πού μέ τόν ὑπερδανεισμό ἔδεσαν τό σύνολο τῶν κρατῶν τοῦ πλανήτη στό ἅρμα τους, στόχος τους ἔγιναν οἱ ἴδιοι οἱ λαοί τῶν πιό ἀνεπτυγμένων κρατῶν. «Σκόρπισαν» χρῆμα καί πρέπει νά τό «μαζέψουν». Ἐλέγχοντας τά διεθνῆ ὄργανα καί τίς κυβερνήσεις τῶν διεφθαρμένων, τίς ὁποῖες ἐπέβαλαν μέ τήν πλύση ἐγκεφάλου τῶν ἐγκαθέτων ΜΜΕ ἔσπασαν τά προστατευτικά φράγματα τῶν ἐθνικῶν οἰκονομιῶν. Ὅ,τι νόμο θέλουν μποροῦν νά τόν περάσουν μέ ἕνα ἄρθρο μέσα σέ μία νύχτα καί ὅποιος ἀντιδρᾶ φεύγει ἀπό τή «μέση». Μόνοι τους ἀποφάσισαν, νομοθέτησαν καί ἐκτέλεσαν τό μεγαλύτερο οἰκονομικό ἔγκλημα ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ἔβαλαν τούς λαούς στά Χρηματιστήρια καί τούς λεηλάτησαν ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς. Αὐτοί ἀποφάσισαν νά γίνεται τό χρηματιστηριακό παιγχνίδι μέ «ἀέρα». Γνωστή ἡ δρᾶση τήν σιωνιστῶν Μπάφετ καί Σόρος, Μπλάκφάϊντ τῆς Γκόλντμαν Σάξ, Φούλντ τῆς Λέμαν Μπρόδερς, Schwab τῆς ὁμώνυμης ἑταιρείας κλπ. Λεηλάτησαν τό ἕνα χρηματιστήριο μετά τό ἄλλο, τόν ἕναν λαό μετά τόν ἄλλο καί μέ τίς ἐπενδυτικές τους τράπεζες «μόλυναν» τήν χρηματοοικονομική ἀγορά μέ «τοξικά» ὁμόλογα μέ στόχο νά λεηλατήσουν καί τούς «κουμαπράδες»τῶν λαῶν. ∆ηλαδή, τά χρήματα πού δέν βρίσκονταν στήν ἀγορά ἀλλά στά Ταμεῖα τῶν μεγάλων ∆ΕΚΟ καί τῶν ἀσφαλιστικῶν ὀργανισμῶν. Ἡ δύναμη τεραστίων δημοσίων ἐπιχειρήσεων καί ὁ πλοῦτος μιᾶς ὁλόκληρης γενιᾶς ἐργαζομένων ἔγιναν «τοξικά»χαρτιά ἄνευ ἀξίας καί ἔτσι ἐπαναλαμβάνουν τώρα στίς κατεστραμένες χῶρες τῆς ∆ύσεως τήν ἴδια μέθοδο μέ τίς ὑπανάπτυκτες, τίς ὁδήγησαν στόν ὑπερδανεισμό γιά νά ἁρπάξουν αὐτά πού οἱ λαοί θεωροῦν «ἱερά καί ὅσια» καί τά ὁποῖα ἦταν ἀδιαπραγμάτευτα. Ἔχοντας ὑπό τήν ἀπόλυτη ἐξουσία τους τίς διεφθαρμένες ἡγεσίες εἶναι εὔκολο νά τό καταφέρουν. Μέ τά χρήματα πού ἅρπαξαν ἀπό τά χρηματιστήρια ἀγοράζουν πάμφθηνα τίς δημόσιες ἐπιχειρήσεις μέσῳ τοπικῶν ἐγκαθέτων πού ἔχει ἐκπαιδεύσει ἡ γάγραινα της διαφθοράς καί ἔχει ἀχρειώσει τό σαρκολατρικό, ἠδυπαθές καί ὑλιστικό καί οὐσιαστικά ἀθεϊστικό ἰδεολόγημα τῆς παγκόσμιας διακυβέρνησης καί τῆς παγκόσμιας ἑωσφορικῆς καί σατανιστικῆς θρησκείας.

Στόχος εἶναι βέβαια, ὅλος ὁ πλανήτης, ὅλα τά κοιτάσματα τῶν μή ἀνανεωσίμων πόρων τοῦ πλανήτη, οἱ τηλεπικοινωνικές, ἐνεργειακές καί ὑδρευτικές ὑποδομές. Τό σύνολο τῶν ἀμυντικῶν, ὑγιειονομικῶν, ἀσφαλιστικῶν καί τραπεζικῶν συστημάτων. Οἱ γεωργικές ἐκτάσεις, ἡ τεχνολογία τῶν βιομηχανικῶν κλάδων. Μέχρι καί τό ὀδικό δίκτυο ἔχουν βάλει ὡς στόχο ἀπόκτησής του.

Πλήρης ἀπόδειξη τῶν ἀνωτέρω ἀποτελεῖ τό γεγονός ὅτι τό Ἀμερικανικό Κ ράτος πού τούς ἐξέθρεψε καί τούς ἀνέχθηκε εἶναι τόσο ὑπερχρεωμένο πού μοιάζει περισσότερο μέ τό Μπαγκλαντές παρά μέ δυτική δημοκρατία. Δεκατέσσαρα τρισεκατομμύρια δολλάρια χρωστοῦν οἱ ΗΠΑ. Τρία ἑκατομμύρια ἐξώσεις ἐκδόθηκαν τόν τελευταῖο χρόνο. Τριάντα ἑκατομμύρια ἄνθρωποι

ἐξαρτῶνται ἀπό τά δημόσια συσσίτια. Πενήντα ἑκατομμύρια Ἀμερικανοί εἶναι ἐπισήμως οἱ ἀνασφάλιστοι. Δέν ὑπάρχει λοιπόν ἡ θρυλική Ἀμερικανική αὐτοκρατορία ἀλλά ἀντιθέτως ἡ οἰκονομική αὐτοκρατορία τῶν Σιωνιστῶν. Σήμερα γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος τά κράτη ἔχουν μιά οἰκονομική ὁμοιογένεια, τήν ὁμοιογένεια τῆς καταστροφῆς.

Ὅ,τι ἀνῆκε στούς λαούς, σήμερα ἀνήκει στίς πολυεθνικές τοῦ Σιωνισμοῦ. Προδόθηκαν οἱ λαοί ἀπό τίς δοτές ἡγεσίες τους. Κεφάλαια καί ἀγορές παραδόθηκαν στά ἀφεντικά τῶν Μπίλντεμπεργκς. Ἄν δεῖ κάποιος τί συμβαίνει σήμερα στήν Ἑλλάδα μπορεῖ νά καταλάβει τί πραγματικά συμβαίνει στήν Γαλλία, τήν Γερμανία, τήν Ἰταλία, τήν Βρετανία κλπ. Πρῶτα ἡ λέσχη «ἐκτίμησε» τά προσόντα τοῦ Μπλέρ καί κατόπιν τόν «ἀνεκάλυψε» ὁ Βρετανικός λαός. Πρῶτα ἡ λέσχη «ἐκτίμησε» τά προσόντα τοῦ Σαρκοζί καί κατόπιν τόν «ἀνεκάλυψε» ὁ Γαλλικός λαός. Μέχρι καί ἡ πρώην «κομμουνίστρια» Μέρκελ μέσα ἀπό τούς διαδρόμους τῆς Λέσχης ἔφτασε στήν θέση τῆς Καγκελαρίας τῆς Γερμανίας. Ὅλοι οἱ ἡγέτες τῆς Εὐρώπης εἶναι ἐπιλεγμένοι ἀπό τήν λέσχη. Ὅλοι τους διορισμένοι νά ὑπηρετοῦν τά ἀφεντικά τους εἰς βάρος τῶν λαῶν πού τούς ψηφίζουν. Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τά συλλογικά ὄργανα τῆς Ε.Ε. Ἀπό τό θλιβερό Μπαρόζο μέχρι τόν Σολάνα, ὅλοι λειτουργοῦν μέ «ραβασάκια» τῆς Λέσχης. Ὅποιος ἀντιδρᾶ δέν πάει ἁπλά σπίτι του ἀλλά φυλακή γιά διαφθορά. Ἔχουν στήσει μιά βιομηχανία παραγωγῆς μελλοντικῶν ἡγετῶν μέ τήν δύναμη τῶν μέσων διεθνοῦς προπαγάνδας, τά ὁποῖα δημιούργησαν μιά τρομερή βιτρίνα γιά κάποια πολύ συγκεκριμένα πανεπιστήμια τῶν ΗΠΑ. Τό περίφημο Ivy League περιλαμβάνει 8 ἀπό αὐτά ἀπρόσιτα γιά τούς πολλούς, προσιτά γιά τούς ἐκλεκτούς τῆς Λέσχης καί ἀσφαλῶς δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἐλέγχονται πλήρως μέ προέδρους σιωνιστές Ἑβραίους. Στό Τάφτ πρόεδρος εἶναι ὁ ἑβραῖος Lawrence Bacow. Στό Χάρβαρντ πρόεδρος εἶναι ὁ ἑβραῖος Lawrence Summers, πού διαδέχθηκε τόν ἐπίσης ἑβραῖο Neil Redenstine. Στό Γέιλ πρόεδρος εἶναι ὁ ἑβραῖος Richard Levin. Στό Πρίνστον πρόεδρος εἶναι ἡ ἑβραῖα Shirley Tilghman, πού διαδέχθηκε τόν ἑβραῖο Harvey Shapiro. Στό Κορνέλ πρόεδρος εἶναι ὁ ἑβραῖος Jeffrey Lehman. Στό Πανεπιστήμιο τῆς Πενσυλβάνιας πρόεδρος εἶναι ἡ ἑβραῖα Judith Robin. Ἐκεῖ κατασκευάζονται οἱ δοσίλογοι τῆς Νέας Τάξης καί οἱ ἡγέτες τῆς Νέας Ἐποχῆς. ∆έν φοροῦν πλέον κουκούλες, οὔτε κρύβονται ὅπως οἱ προκάτοχοί τους. Σήμερα φοροῦν πανάκριβα ροῦχα καί τά πρόσωπά τους προβάλονται στά περιοδικά τῶν ἀφεντικῶν τους. Σήμερα θεωρεῖται must νά μιλοῦν μεταξύ τους in english, στήν γλῶσσα τῶν ἀφεντικῶν.

Νά λοιπόν, γιατί συγχαίρω ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου τό κίνημα «ἀγανακτισμένων», νά γιατί σπεύδω νά ἀσπασθῶ μετ’ εὐλαβείας τόν μαΐστορα τοῦ τόπου καί τοῦ τρόπου μας κυρ Μίκη Θεοδωράκη καί τούς πανεπιστημιακούς μου δασκάλους Γ. Κασιμάτη καί Κωνσταντῖνο Μπέη πού ὑψώνουν ἄφοβα τό λάβαρο τῆς ἀντίστασης στήν ἄθλια σιωνιστική καταιγίδα καί πού χρεωστοῦν στήν ἱστορία τους νά κατονομάσουν καί νά καταδείξουν ὅλους τούς ἀνωτέρω στυγνούς ἐγκληματίες τῆς γῆς.

Τελειώνοντας, ἀπό τό ταπεινό μου μετερίζι τοῦ ἐλαχίστου διακόνου τοῦ εὐχαριστιακοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας μέ στεντόρια φωνή διασαλπίζω στό εὐλογημένο μου ποίμνιο τούς μακαρίους λόγους τῆς ὁριακῆς Ἀποκαλύψεως «ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καί ὁ ῥυπαρός ῥυπαρευθήτω ἔτι, καί ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καί ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι. Ἰδού ἔρχομαι ταχύ, καί ὁ μισθός μου μετ’ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τό ἔργον ἔσται αὐτοῦ, ἐγώ τό Α καί τό Ω, ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος, ἀρχή καί τέλος» (22:12-13)

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Το εθνικό μας ξεβράκωμα

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Χθες, λίγη ώρα αφότου τα ΜΑΤ μπουζούριαζαν καμιά δεκαπενταριά ανθρώπους, κυρίως συνδικαλιστές της ΔΕΗ που είχαν καταλάβει το Κέντρο Έκδοσης Εντολών Διακοπής Ρεύματος της εταιρείας, η Κομισιόν – ένα από τα τρία μέρη της τρόικας! –, διά του Γερμανού επιτρόπου για θέματα Ενέργειας, ερχόταν κυριολεκτικά να ξεβρακώσει το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών και να αποφανθεί: Δεν έχει κανένα δικαίωμα να συνδέει φορολογικές υποχρεώσεις με το δικαίωμα παροχής ηλεκτρικού ρεύματος!

Σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Χουντή, ο επίτροπος Γκίντερ Έτινγκερ δεν μάσησε τα λόγια του:

● Σε κάθε περίπτωση οι κυβερνήσεις πρέπει να εξασφαλίζουν «τη συμμόρφωση με το σύνολο της σχετικής ενωσιακής νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένης της οδηγίας 2009/72/ΕΚ και των διατάξεων αυτής που αφορούν την προστασία των καταναλωτών (άρθρο 3 και παράρτημα Ι), τα δικαιώματα των ευάλωτων καταναλωτών (άρθρο 3 παράγραφοι 7 και 8) και την καθολική υπηρεσία (άρθρο 3 παράγραφος 3)».

● «Οι διατάξεις σχετικά με την καθολική υπηρεσία γεννούν σαφή υποχρέωση των κρατών μελών και παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια. Η οδηγία δεν περιέχει διατάξεις που να εξαρτούν το δικαίωμα αυτό από την κατάσταση του νοικοκυριού ή των μεμονωμένων μελών του όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις».

● «Ως προς την προστασία των ευάλωτων καταναλωτών, η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές».

Δικαίωμα του πολίτη, υποχρέωση του κράτους

Τι σημαίνει, με απλά λόγια, αυτή η απάντηση:

1. Η «καθολική υπηρεσία», κατ’ αρχάς, συνίσταται στην παροχή καθορισμένης στοιχειώδους δέσμης υπηρεσιών καθορισμένης ποιότητας, σε όλους τους τελικούς χρήστες, σε προσιτή τιμή. Τέτοια είναι η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος.

2. Για τον λόγο αυτόν τα κράτη μέλη της Ε.Ε. έχουν τη σαφή και ξεκάθαρη υποχρέωση να «παρέχουν στους οικιακούς καταναλωτές το δικαίωμα να προμηθεύονται ηλεκτρική ενέργεια». Ο ηλεκτρισμός, λοιπόν, είναι δικαίωμα και η παροχή του είναι κρατική υποχρέωση, επιβεβλημένη, μεταξύ άλλων, και από τη νομοθεσία της Ε.Ε.

[Κρατήστε αυτό το σημείο περί «καθολικής υπηρεσίας», διότι μιλάει επίσης για «προσιτή τιμή», στοιχείο που βαίνει προς ανατροπή με τις σχεδιαζόμενες διψήφιες αυξήσεις που σχεδιάζονται στην τιμή του ρεύματος από την κυβέρνηση Παπαδήμου και τον Βενιζέλο].

3. Επειδή, λοιπόν, λέει ο επίτροπος στο πλαίσιο της σχετικής οδηγίας, η ηλεκτροδότηση είναι δικαίωμα, δεν μπορεί να εξαρτηθεί από την κατάσταση ούτε του νοικοκυριού ούτε των μεμονωμένων μελών του «όσον αφορά τις φορολογικές τους υποχρεώσεις».

Είναι, λοιπόν, άλλο πράγμα η φορολογική εκκρεμότητα και άλλο ένα δικαίωμα, το οποίο θεμελιώνει βασική υποχρέωση του κράτους. Κοινώς ένα νοικοκυριό, εφόσον πληρώνει το ρεύμα που καταναλώνει, δεν μπορεί να εξαρτάται από τα γούστα ούτε του Βενιζέλου ούτε των γελοίων υποκειμένων που σχεδίασαν και εισηγήθηκαν αυτή τη βαρβαρότητα.

Τι είναι ο «ευάλωτος καταναλωτής»

Η ειδική αναφορά του επιτρόπου στην «προστασία των ευάλωτων καταναλωτών», για τους οποίους η σχετική οδηγία «υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές», είναι επίσης πολύ ενδιαφέρουσα.

Στο νομοσχέδιο της Τίνας Μπιρμπίλη, που αναρτήθηκε τον περασμένο Μάιο προς διαβούλευση στο opengov και είχε αντικείμενο την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία περί ενέργειας των διατάξεων της Οδηγίας 2009/72/ΕΚ του Ευρωκοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Ιουλίου 2009 (δηλαδή της ίδιας οδηγίας που επικαλείται ο επίτροπος Έτινγκερ) βρίσκουμε τον ορισμό των «ευάλωτων καταναλωτών», οι οποίοι αναφέρονται ως «Ευάλωτοι Πελάτες». Προσέξτε πώς ορίζονται:

«Ευάλωτοι Πελάτες: Οι Επιλέγοντες Πελάτες που είτε ευρίσκονται σε δυσχερή θέση να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους έναντι του Προμηθευτή, λόγω της οικονομικής κατάστασής τους, είτε εξαρτώνται για λόγους υγείας από τη συνεχή και αδιάλειπτη παροχή ηλεκτρικής ενέργειας ή Φυσικού Αερίου, είτε δυσκολεύονται να διαπραγματευθούν τη συμβατική τους σχέση με τον Προμηθευτή και να αξιώσουν να δικαιώματά τους απέναντι στον τελευταίο ένεκα αντικειμενικά ιδιαίτερα δυσχερών και αναπότρεπτων κοινωνικών ή ατομικών συνθηκών που εκφεύγουν του ελέγχου τους, και ως εκ τούτου χρήζουν ειδικών μέτρων υποστήριξης και προστασίας, είτε, τέλος, είναι Πελάτες σε απομακρυσμένες περιοχές, όπως τα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά».

Με απλά λόγια: Οι ευάλωτοι πελάτες «χρήζουν ειδικών μέτρων υποστήριξης και προστασίας». Αυτό λέει ο επίτροπος και γι’ αυτό «η οδηγία υποχρεώνει τα κράτη μέλη να διασφαλίζουν την τήρηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων που συνδέονται με τους ευάλωτους καταναλωτές».

Συνεπώς, όταν ο καταναλωτής πληρώνει το ρεύμα που καταναλώνει, το κράτος δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να του το κόψει επειδή χρωστάει στην εφορία. Σε αυτό ο επίτροπος είναι ξεκάθαρος απαντώντας επί τη βάσει του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Νομιμότητα, φασισμός και μαφία

Στην απάντηση αυτή του επιτρόπου το υπουργείο, μέχρι σήμερα τα ξημερώματα, δεν είχε τα άντερα (για να μην πω τίποτε βαρύτερο) να βγάλει επίσημη ανακοίνωση, η οποία θα χρεωνόταν απευθείας στον συνταγματολόγο υπουργό Οικονομικών. Έτσι προτίμησε να σχολιάσει – μεσω... «κύκλων του» κατά ένα ρεπορτάζ, ή μέσω του γραφείου Τύπου κατά ένα άλλο, αλλά... όχι γραπτώς – ότι:

«Η προστασία του ευάλωτου καταναλωτή διασφαλίζεται απολύτως από την ελληνική νομοθεσία και διασφαλίζεται και από τις προβλέψεις του νόμου για το ειδικό τέλος ακινήτων. Τηρούνται στο έπακρο οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια της κοινοτικής νομοθεσίας».

Πέρα από το ότι κανενός ευάλωτου καταναλωτή τα δικαιώματα δεν προστατεύονται από το χαράτσι, τι γίνεται με τους... «κανονικούς» καταναλωτές και τα δικά τους δικαιώματα; Απόλυτη σιωπή. Το υπουργείο του συνταγματολόγου δεν λέει λέξη για την ουσία της απάντησης του επιτρόπου. Πλήρης ομολογία ενοχής. Ως εκ τούτου, κάθε συζήτηση περί νομιμότητας ήδη περιττεύει. Στο πολιτικό επίπεδο, όμως, υπάρχει έτσι ή αλλιώς τεράστιο ζήτημα.

● Όταν ένα εισπρακτικό ή άλλο κυβερνητικό μέτρο με σαφείς κοινωνικές επιπτώσεις δεν γίνεται αποδεκτό με όρους νομιμότητας ούτε καν από τους επιτηρητές της χώρας, τότε η ελληνική κυβέρνηση είναι έκθετη.

● Όταν, κάθε τρεις και λίγο οι επιτηρητές ανακοινώνουν ότι ουδέποτε ζήτησαν τη λήψη του ενός ή του άλλου μέτρου (όπως η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων – και άλλα κατά καιρούς), τότε η ελληνική κυβέρνηση είναι έκθετη.

● Όταν η ελληνική κυβέρνηση παραβαίνει τους νόμους, τότε διαπράττει έγκλημα εις βάρος των πολιτών της και είναι μια παράνομη κυβέρνηση.

Από πέρυσι λέγαμε ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου (από την εποχή Παπακωνσταντίνου), λαμβάνοντας αλλεπάλληλα «οριζόντιας λογικής» εισπρακτικά μέτρα και επιβάλλοντας «οριζόντια» λιτότητα, υιοθετεί την κατ’ εξοχήν φασιστική λογική της «συλλογικής ευθύνης». Στα ίδια βήματα κινείται όμως και η νυν κυβέρνηση, κινούμενη πέραν της νομιμότητας, προκειμένου μόνο να εισπράξει.

Δημοσιογράφοι πράκτορες του φόβου

Στο πλευρό της κυβέρνησης, πολυτιμότερος σύμμαχος της, βρίσκονται κυρίως δημοσιογράφοι. Ένας μάλιστα εξ αυτών (κρίμα το παρελθόν του, διότι κάποτε και καλός δημοσιογράφος ήταν και από τους πιο εργατικούς) είπε χθες από τηλεοράσεως πως το τέλος δεν έχει τίποτε μεμπτό, επειδή το 80% των υπόχρεων το έχει ήδη πληρώσει, ακόμη και αν αυτό έχει συμβεί υπό το κράτος φόβου.

Σε αυτή τη χώρα, λοιπόν, πολιτικοί και δημοσιογράφοι θεωρούν καλώς καμωμένο οτιδήποτε έχει συντελεστεί υπό το κράτος φόβου. Με το πιστόλι στον κρόταφο. Το αν πρόκειται για λογική φασιστών ή μαφιόζων δεν σηκώνει εύκολη απάντηση. Η οποία γίνεται ακόμη πιο δύσκολη υπό το δεδομένο ότι, όπως διαβάσαμε χθες στην «Ελευθεροτυπία», έβαλαν χαράτσι και στα κοντέινερ σεισμοπαθών! Για την ακρίβεια:

«Τελικά η πολιτεία θυμήθηκε τους ξεχασμένους σεισμοπαθείς. Επικαλούμενη την αρχή της ισονομίας, απέστειλε το χαράτσι για τα ακίνητα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ στους σεισμόπληκτους στα Γρεβενά, οι οποίοι ζουν εδώ και δεκαετίες σε κοντέινερ περιμένοντας μάταια τη μετεγκατάστασή τους, όπως τους είχαν υποσχεθεί».

Σύμφωνα με τη λογική αυτών των δημοσιογράφων, κατ’ εξοχήν υπεύθυνων για τον γενικό αφορισμό «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι», ο μαφιόζικος εκβιασμός (διότι και περί μαφιόζικου και περί εκβιασμού πρόκειται) εις βάρος των άστεγων σεισμόπληκτων είναι και αυτός θεμιτός; Λίγη τσίπα, ρε! Σας ακούνε και σας βλέπουν οι δύστυχοι. Και «σας τα μαζεύουν» – μην έχετε καμιά αμφιβολία.

Ο κυνικός κ. Ράιχενμπαχ!

Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως. Τα λέμε από την πρώτη στιγμή. Αυτό που συμβαίνει σε αυτή τη χώρα δεν σχετίζεται ούτε με κάποιον «εκσυγχρονισμό» της ούτε με κάποια «σωτηρία» της ούτε με τίποτε από όσα επικαλούνται διάφορα πολιτικά ή προπαγανδιστικά σκουπίδια. Περί καθαρής λεηλασίας πρόκειται.

Οι δανειστές ζητούν να αρπάξουν με κάθε μέσον ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Και οι ελληνικές κυβερνήσεις – τόσο η μονοκομματική του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου όσο και η τρικομματική των ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ υπό τον Λουκά Παπαδήμο – τα προσφέρουν απλόχερα.

Ο κυνισμός των δανειστών όμως ούτε πρωτοφανής ούτε μοναδικός είναι. Χιλιάδες χρόνια η ισχύς δεν επιβάλλεται με δικαιοσύνη, αλλά με βία και κυνισμό.

Κατ' εξοχήν κυνικός λοιπόν φαίνεται πως είναι ο πραγματικός πρωθυπουργός της χώρας, τον οποίο όλοι προτιμούν να αφήνουν στο απυρόβλητο και δεν είναι άλλος από τον αξιότιμο κύριο Χορστ Ράιχενμπαχ, τον άνθρωπο της Κομισιόν, που μας ήλθε ως επικεφαλής της περίφημης Task Force. Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Welt ο Ράιχενμπαχ είπε τα εξής εκπληκτικά:

1. Διέψευσε – και αυτός – τις ακατάσχετες μπουρδολογίες των Ελλήνων υποτακτικών του περί επιστροφής στην ανάπτυξη από του χρόνου: «Οι πρώτες εκτιμήσεις της Κομισιόν για τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα το 2012 δεν προβλέπουν ανάπτυξη ακόμα».

2. Εξήγησε τι ακριβώς σημαίνει το κυβερνητικό παραμύθι περί «ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα» λέγοντας την αλήθεια: ότι οι καλοί επενδυτές θα δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα σε μια καθοδική φάση. «Αλλά αυτό το κάνουν όταν πειστούν ότι δεν πάει πιο κάτω, όταν δηλαδή βρισκόμαστε πλέον στον πάτο».

3. Επειδή όμως δεν βρισκόμαστε ακόμη «στον πάτο», η επόμενη σημαντικότερη αποστολή της Task Force είναι... να βελτιώσει το επενδυτικό κλίμα στη χώρα. Δηλαδή να προσελκύσει τους «καλούς επενδυτές» που επενδύουν μόνο σε χώρες που βρίσκονται στον πάτο.

Σε αυτό το σημείο ο Ράιχενμπαχ είναι, αν μη τι άλλο, απολύτως ειλικρινής. Επιβεβαιώνει όλα όσα λέμε εδώ και δύο χρόνια. Ότι ο στόχος τους είναι να μας οδηγήσουν στην ελεγχόμενη πτώχευση, έχοντας επιβάλει όλους τους δικούς τους όρους, ώστε να λεηλατήσουν τη χώρα ανενόχλητοι.

Κι όσο για τη μέχρι τώρα καταστροφή, τα πράγματα, κατά τον αξιότιμο αυτόν κύριο, είναι επίσης απλά: «Από τη σημερινή οπτική γωνία είναι σαφές ότι η βοήθεια δεν είχε το απαιτούμενο εύρος και την ταχύτητα».

Και τι έφταιξε, ρε μεγάλε; Κατά τη γνώμη του, η... απειρία! Διότι: «Για μια τέτοια περίπτωση κανείς δεν είχε τη συνταγή στην τσέπη». Έτσι λοιπόν τώρα «τα λάθη εκδικούνται»!

Δύο χρόνια καταστροφής της χώρας, λοιπόν, οφείλονται σε... απειρία. Ήρθαν χωρίς «τη συνταγή στην τσέπη», διέλυσαν τα πάντα, παίρνουν εκτός Ελλάδος ό,τι χρήμα κυκλοφορεί, καταστρέφουν μία ή δύο γενιές και ολόκληρη την κρατική υπόσταση, αλλά δεν τρέχει απολύτως τίποτε. Ήταν θέμα απειρίας!

● Μήπως η ευρωζώνη ολόκληρη δεν καταστρέφεται από την «απειρία» τους;

● Για μια κωλο-Ελλάδα θα τα βάψουν μαύρα; Η οποία μάλιστα τους παραδόθηκε οικειοθελώς και χωρίς αντίσταση;

● Γιατί να κλάψουν; Γιατί να λυπηθούν;

Ευτυχώς γι’ αυτούς και δυστυχώς για την Ελλάδα, βρήκαν περισσότερους σύγχρονους Κουίσλινγκ, Τσολάκογλου και «χρήσιμους ηλίθιους» από όσους έλπιζαν να βρουν...

Πηγή :Το Ποντίκι

Αιχμάλωτοι της Γερμανίας

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

«Αυτή η κυβέρνηση θα προωθήσει την επικύρωση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου και θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου 2012. (...) Πιστεύουμε επίσης ότι οι εκλογές θα εξομαλύνουν την κατάσταση στην Ελληνική κοινωνία, εκτονώνοντας τις πολιτικές πιέσεις και αποτρέποντας σοβαρές κοινωνικές αναταραχές». Αυτά έλεγε ο Σαμαράς στις 13 του μηνός, στην επιστολή που απέστειλε στους ηγέτες της ευρωδεξιάς.

Αυτό – δηλαδή οι εκλογές τον Φεβρουάριο – ήταν το υποτιθέμενο δικό του κέρδος (πείτε το και... αντάλλαγμα) για να συναινέσει στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. – ΛΑΟΣ: ότι το πολιτικό κουβάρι θα ξετυλιγόταν στην κάλπη και ο ελληνικός λαός θα αποκτούσε τουλάχιστον μια κυβέρνηση, έστω και συνασπισμού, η οποία θα είχε την εκλογική νομιμοποίηση που λείπει εντελώς από τη σημερινή.

Αυτό το υποτιθέμενο κέρδος για τον Σαμαρά έγινε χθες καπνός. Τα αποσπάσματα που διαβάσατε παραπάνω εξαφανίστηκαν από τη δεύτερη επιστολή, την οποία ο πρόεδρος της Ν.Δ. απέστειλε χθες στην τρόικα (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και το Eurogroup, αποσπώντας μάλιστα την κατ’ αρχήν θετική αντίδραση Γαλλίας και Γερμανίας.

Προσέξτε όμως μια λεπτομέρεια: Η χθεσινή επιστολή... διατήρησε τις επιφυλάξεις που διατύπωνε η πρώτη προς το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα – και μάλιστα με τις ίδιες εκφράσεις. Δηλαδή:

● Χαρακτηρίζει ανεπιτυχή την εφαρμογή «εργαλείων» όπως η περικοπή των δημοσίων δαπανών, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και η αξιοποίηση της ανεκμετάλλευτης ακίνητης δημόσιας περιουσίας, παρότι δεσμεύεται ότι τα στηρίζει.

● Λέει ότι «συγκεκριμένες πολιτικές πρέπει να τροποποιηθούν προκειμένου να εξασφαλιστεί η επιτυχία του Προγράμματος. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο, αφού, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες ευρωπαϊκές προβλέψεις για την οικονομία, η Ελλάδα το 2012 θα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που θα βρίσκεται πέντε συνεχή έτη σε ύφεση!».

● Προϊδεάζει για «βιώσιμες εναλλακτικές πολιτικές», αλλά «αυστηρά εντός του πλαισίου που περιγράφεται από το Πρόγραμμα».

Αυτό το περιεχόμενο της πρώτης επιστολής λοιπόν υπάρχει και στη δεύτερη, η οποία μάλιστα στη Ν.Δ. θεωρείται βέβαιο πως θα γίνει αποδεκτή από τρόικα και ευρωζώνη. Στη Συγγρού μάλιστα επικαλούνταν και «προεργασία» η οποία είχε ήδη γίνει και εξασφάλιζε την αποδοχή της επιστολής.

Γιατί, λοιπόν, τα πραγματικά αφεντικά της χώρας θα δεχθούν μια επιστολή την οποία είχαν προηγουμένως απορρίψει; Μόνο επειδή ο Σαμαράς παραιτείται από την επιδίωξή του για εκλογές; Είναι αυτός επαρκής λόγος; Αν την ερχόμενη Τρίτη επισημοποιηθεί η αποδοχή της, τότε... μάλλον είναι. Και, σ’ αυτή την περίπτωση, αποδεικνύεται τι ακριβώς ήταν αυτό που ενοχλούσε ειδικά τη Γερμανία: οι εκλογές.

Ακόμη όμως κι αν οι Γερμανοί – κυρίως – αλλά και οι υπόλοιποι ευρωκράτες και το ΔΝΤ ζητήσουν περαιτέρω «βελτίωση» της επιστολής, ο Σαμαράς και η Ν.Δ. έχουν ήδη εγκαταλείψει τη διεκδίκηση περί διεξαγωγής εκλογών. Έτσι οι Ευρωπαίοι «φίλοι» και «εταίροι» μας, ύστερα από τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, τώρα μπλοκάρουν επισήμως και τις εκλογές.

Επισημοποιούν έτσι ότι πάντα μια «φυτευτή» κυβέρνηση είναι προτιμότερη από μια εκλεγμένη. Ιδιαίτερα την ώρα που παίζονται και διαμορφώνονται οι όροι της χρεοκοπίας και της ασφυκτικής διακυβέρνησης της Ευρώπης από τη Γερμανία.

Έπεσε πολύ ξύλο...

Γιατί όμως καίγονται οι Γερμανοί να μην γίνουν εκλογές στην Ελλάδα – τουλάχιστον τώρα; Απλώς επειδή πιστεύουν ότι ο Σαμαράς θα τους κάνει... κόνξες και θα ζητήσει «αναδιαπραγμάτευση του μνημονίου»; Προφανώς όχι, διότι ο ίδιος ο πρόεδρος της Ν.Δ.:

● Βάζει μόνος του πιπέρι στη γλώσσα του για να θυμάται να μην ξαναπεί την απαγορευμένη λέξη. Όπως άλλωστε έχει ειδοποιηθεί αρμοδίως, αυτή είναι μια σκέψη που δεν μπορεί όχι να τη λέει κάποιος, αλλά ούτε καν να τη σκέπτεται.

● Με την αποδοχή της συγκυβέρνησης υπό τον Παπαδήμο έχει ήδη συγκατανεύσει σε όσα επαχθέστατα για την Ελλάδα με λεπτομέρειες σημειώναμε χθες («Την υπογραφή μας να ξέρουμε πού τη βάζουμε»).

Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι η Γερμανία, πέραν όλων των άλλων, προκειμένου να αποδεχθεί τη θέσπιση ευρωομολόγου, βάζει ζήτημα εσπευσμένης αλλαγής των ευρωσυνθηκών, για τους λόγους που από χθες έχουμε εξηγήσει. Άλλωστε γι’ αυτό την κυβέρνηση Παπαδήμου ακολούθησε η παρόμοιας λογικής κυβέρνηση Μόντι στην Ιταλία. Στο σημερινό «Ποντίκι» θα βρείτε πολλά ενδιαφέροντα επ’ αυτού...

Ένας επιπλέον λόγος βιασύνης για τη Γερμανία είναι ότι ήδη οι αγορές τής έτριξαν τα δόντια για τα καλά. Βγήκε χθες να δανειστεί με δεκαετή ομόλογα 6 δισ. ευρώ και με το ζόρι της έδωσαν λίγο πάνω από τα μισά, εκ των οποίων... τα μισά έβαλε η... Bundesbank! Με αυτή την τουφεκιά το αποκαλούμενο «έξυπνο χρήμα» χτύπησε πολλά τρυγόνια:

1. Τιμώρησε τη Γερμανία για την απροθυμία της να «τρέξει» την απαιτούμενη από τις αγορές «λύση» του ευρωομολόγου, αλλά και να αποδεχθεί ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ως «ύστατου δανειστή».

Μάλιστα το έκανε την ημέρα που οι Γερμανοί, όπως αναμενόταν, εμφανίζονταν δύσθυμοι στην πρόταση της Κομισιόν με τις τρεις εκδοχές ευρωομολόγου. Και την ώρα που στη γερμανική Βουλή η Μέρκελ διακήρυσσε ότι ο ρόλος της ΕΚΤ δεν νοείται να αλλάξει.

2. Έδειξε στο αφεντικό της ευρωζώνης ότι ο τελικός του στόχος είναι η ίδια η Γερμανία.

3. Σε συνδυασμό με τη σαφή απειλή του οίκου Fitch για υποβάθμιση της Γαλλίας, έριξε μια τροχιοδεικτική βολή υποσημειώνοντας ότι κανείς δεν μπορεί να νιώθει ασφαλής σε αυτή την κρίση.

4. Έθεσαν ένα μεγάλο πρόβλημα: Αν η Γερμανία δεν μπορεί να δανειστεί, τότε πώς το περίφημο EFSF, το προσωρινό ταμείο χρηματοπιστωτικής στήριξης της ευρωζώνης, θα βρει τα κεφάλαια για να... «διασώζει» χώρες που κινδυνεύουν με χρεοκοπία;

Μόλις πριν από λίγες μέρες το ίδιο το EFSF, επιχειρώντας να δανειστεί 5 δισ. ευρώ για να χρηματοδοτήσει την Ιρλανδία, βρήκε μετά βίας λίγο περισσότερα από τα μισά, αναγκαζόμενο μάλιστα να βάλει και 100 εκατ. από την... τσέπη του. Το μήνυμα λοιπόν είναι ότι η εμπιστοσύνη των αγορών όχι μόνο προς την ευρωζώνη, αλλά και προς την ίδια τη Γερμανία, έχει κλονιστεί σοβαρότατα.

Σε αυτό το πλαίσιο ας λάβουμε σοβαρά υπόψιν την προειδοποίηση πολλών αναλυτών ότι, π.χ., η Ιταλία είναι «πολύ μεγάλη για να διασωθεί από το EFSF», και μάλιστα με κόλπα τύπου αύξησης των εγγυήσεων. Ζητείται ζεστό χρήμα και, αν δεν βρεθεί, θα έχουμε πολλά ζητήματα στο άμεσο μέλλον.

5. Επιβεβαίωσαν όσους υποστηρίζουν ότι η θέσπιση του ευρωομολόγου θα ανοίξει ένα τεράστιο πεδίο κερδοσκοπίας. Ας το κάνουμε λίγο πιο λιανά: Τι έδειξαν, μεταξύ άλλων, χθες οι αγορές στη Γερμανία; Ότι η προοπτική εγγύησης του ευρωπαϊκού χρέους αδυνατίζει την ίδια, ιδιαίτερα σε περίοδο που η ευρωζώνη πηγαίνει για ύφεση και η Γερμανία ενδέχεται να απειληθεί τουλάχιστον με στασιμότητα.

Οι αγορές, προβλέποντας ότι μεσοπρόθεσμα τα επιτόκια της Γερμανίας θα αυξηθούν, προτιμούν να αγοράσουν αργότερα με μεγαλύτερες αποδόσεις. Την ίδια ακριβώς λογική θα ακολουθήσουν και με το EFSF, αλλά και με το ευρωομόλογο, το οποίο οι περισσότεροι εκτιμούν ότι η Γερμανία σύντομα θα αποδεχθεί αδυνατώντας να εμμείνει στη σημερινή της άρνηση.

Με άλλα λόγια οι «επενδυτές» βλέπουν ότι ένας νέος μεγάλος γύρος κερδοσκοπίας αρχίζει πάνω στα ερείπια της ευρωπαϊκής (και οσονούπω της γερμανικής) αξιοπιστίας.

Αυτήν ακριβώς την ώρα, λοιπόν, η Ελλάδα βιάζεται να απεμπολήσει όλα της τα δικαιώματα, να αλλάξει το νομικό καθεστώς του χρέους της, να διασφαλίσει πλήρως τους δανειστές της και να παραχωρήσει περιουσία, δημοσιονομική και πολιτική κυριαρχία. Για χάρη του ευρώ, το οποίο εν τω μεταξύ... καταρρέει!

Όσοι συμπράξουν σε αυτό το έγκλημα, πού πάνω στη Γη θα βρουν τόπο να κρυφτούν;
Πηγή: Το ποντίκι