Σε μια στιγμή που οι εργαζόμενοι και η νεολαία βυθίζονται στο βούρκο της λιτότητας, της ανεργίας, της φορομπηξίας, των ιδιωτικοποιήσεων και της ασφαλιστικής κατεδάφισης, κι αναζητούν την «επόμενη μέρα» των δύο μεγάλων ΟΧΙ του Οκτώβρη (πανελλαδική απεργία, παρελάσεις), τα μάτια και οι σκέψεις τους μοιάζουν να καναλιζάρονται από τους ταγούς του αστικού πολιτικού συστήματος -δυστυχώς και από το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ- στις κοινοβουλευτικές κινήσεις των «πάνω», στις εκλογές και το δημοφήφισμα. Μάλιστα, το δημοψήφισμα χαρακτηρίζεται ως «εκβιασμός», με συνέπεια ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ να συντάσσονται με τη ΝΔ στο «εκλογές εδώ και τώρα!», σ’ έναν παροξυσμό κοινοβουλευτικού κρετινισμού.
Ο ΛΑΟΣ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΝ ΤΟ ΓΑΝΤΙ!
Ο Παπανδρέου, με την πρόταση για δημοψήφισμα, «πετάει το γάντι» όχι μόνο στα ξένα κέντρα, τους εσωκομματικούς του αντιπάλους και τη ΝΔ. Κυρίως «πετάει το γάντι» στο λαό και την Αριστερά. «Ναι ή όχι στο ευρώ και την ΕΕ;». Αυτό είναι το καίριο ερώτημα που θέτει ουσιαστικά, ανεξάρτητα από την ακριβή διατύπωσή του. Αυτό είναι το ερώτημα που θέτουν, επίσης, Μέρκελ και Σαρκοζί. Αυτό έχει θέσει ωμά δύο φορές (όταν ψηφίζονταν το μεσοπρόθεσμο και το πολυνομοσχέδιο) και ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος.
Μας αρέσει ή δεν μας αρέσει, μας βολεύει ή όχι, αυτό είναι το σκληρό ερώτημα! Και δεν είναι πλαστό ούτε «εκβιαστικό». Είναι πέρα για πέρα πραγματικό. Και ο λαός, η Αριστερά οφείλουν να «σηκώσουν το γάντι» που τους πετάει σύσσωμος ο αστικός συνασπισμός εξουσίας (ανεξάρτητα από τη στάση του ενός ή του άλλου κέντρου απέναντι στο δημοψήφισμα). Να το σηκώσουν με κρυστάλλινες θέσεις κι εμπιστοσύνη στις ιδέες τους, και όχι να αποδράσουν, αναζητώντας καταφύγιο από την «άβολη» στην πιο «βολική» κάλπη ή υποστηρίζοντας πως δήθεν μπορεί να αποκρουστεί η αντεργατική καταιγίδα των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων και των πολυνομοσχεδίων χωρίς αντικαπιταλιστική πάλη και έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, με ένα ψοφοδεές -σε σχέση με το δίλημμα που εκ των πραγμάτων τίθεται- «έξω όλοι, έξω η τρόικα, ρήξη με την ΕΕ».
ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ;
Φοβούνται το δημοψήφισμα -και αντιπροτείνουν εκλογές- αυτοί που φοβούνται το ερώτημά του κι εκείνοι που φοβούνται το αποτέλεσμά του.
Το ερώτημά του, λοιπόν, το φοβούνται και η ΝΔ και ο ΛΑΟΣ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ και λιγότερο το ΚΚΕ. ΝΔ και ΛΑΟΣ θέλουν να το αποφύγουν, γιατί αν το απαντήσουν θα αποκαλυφθεί το «ναι» τους στην ΕΕ και την ουσία της ασκούμενης πολιτικής. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ το φοβάται και θέλει να το αποφύγει, γιατί αν αναγκαστεί να το απαντήσει θα αποκαλυφθεί πόσο κούφιος και αναποτελεσματικός είναι ο ριζοσπαστισμός που συνδέεται με το «ναι στο Μάαστριχτ, στην ΕΕ και το ευρώ». Αλλά και το ΚΚΕ, μοιάζει να το φοβάται, γιατί έχει πίσω του το «η έξοδος από το ευρώ είναι καταστροφή» της Παπαρήγα και γιατί προτιμά στενόκαρδα να πανηγυρίσει την αύξηση του δικού του ποσοστού στις εκλογές παρά να βάλει πλάτη σε ένα μεγάλο εργατικό-λαϊκό ρεύμα κατά της ΕΕ, στο οποίο θα αποτελεί μια συνιστώσα (έστω την πιο πολυάρυθμη).
Ποιος φοβάται το αποτέλεσμα ενός ενδεχόμενου δημοψηφίσματος; Όλοι εκείνοι που τρέμουν ότι μπορεί το αποτέλεσμά του να είναι «ΟΧΙ», «έξω από ευρώ και ΕΕ». Ότι μπορεί στην κάλπη του να «πέσει» η λαϊκή κατακραυγή απέναντι στην κυβέρνηση, την ΕΕ, το ΔΝΤ και την πολιτική τους, να βρουν τη συνέχειά τους ο απεργιακός σεισμός τις 19-20 Οκτώβρη και η έκρηξη των παρελάσεων, να εκφραστεί η απαίτηση να ξεμπερδεύουμε με όλους αυτούς που τσαλαπατούν τις ζωές και τα δικαιώματά μας. Κι αν γίνει αυτό, δεν θα μιλάμε μόνο για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την ΕΕ.
Θα μιλάμε για ένα ντόμινο που θα κλονίσει ανεπανόρθωτα το ευρώ, θα προκαλέσει στον διεθνή καπιταλισμό ρωγμή μεγαλύτερη κι από την κατάρρευση της Lehman Brothers, θα πλήξει κατάστηθα τον στρατηγικά ευρωπαϊκό προσανατολισμό των ηγετικών μερίδων του ελληνικού κεφαλαίου και θα «ανοίξει την όρεξη» όλων των λαών της Ευρώπης που στενάζουν κάτω από τη «σιδερένια φτέρνα» της ΕΕ, του ΔΝΤ και των εγχώριών τους κεφαλαίων. Σε αυτόν, λοιπόν, το συρφετό ανήκουν ο ΣΕΒ και το ελληνικό αστικό σύστημα, οι βαρόνοι των μίντια και η ΕΕ, ο Ομπάμα, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ.
Δεν πρέπει, επομένως, νάχουμε αυταπάτες. Ένα ενδεχόμενο δημοψήφισμα θάναι πρόκληση και για το λαό. Καθώς απέναντί του δεν θάχει μόνο την κυβέρνηση αλλά όλον αυτό τον αντιδραστικό συνασπισμό, που θα δώσει τη μάχη με νύχια και με δόντια για να υπερασπίσει τα δικά του συμφέροντα. Τέτοια μάχη, από την ανάποδη, όμως, πρέπει να δώσει και το εργατικό κίνημα, με σημαία τα δικά του ταξικά και διεθνιστικά συμφέροντα, τις δικές του ανάγκες, το δικό του αντικαπιταλιστικό κι επαναστατικό ορίζοντα.
ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!
Για την Αριστερά και το λαϊκό κίνημα μία είναι η επιλογή. Και είναι επιλογή μάχης και ανατροπής, σε κάθε μέτωπο, με κάθε τρόπο. Και στο δρόμο, με τους αγώνες του, και στην κάλπη – όποιο όνομα κι αν έχει αυτή.
Δεν περιμένουμε να ρίξουν τον Παπανδρέου απ’ τα πάνω κι απ’ τα δεξιά. Δεν τους αφήνουμε ελεύθερο το πεδίο να «μαγειρεύουν» τα εναλλακτικά τους σενάρια και τις «κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας», που θα υλοποιήσουν τη νέα δανειακή σύμβαση και θα συνεχίσουν την άγρια αντιλαϊκή επίθεση – εντός ΕΕ, εννοείται. Δεν εγκαταλείπουμε το δικό μας γήπεδο, το γήπεδο των μαζικών αγώνων, για να στραφούμε στο άγονο έδαφος της κοινοβουλευτικής καταγραφής.
Κλιμακώνουμε την πάλη σε κάθε χώρο και συνολικά, οικοδομούμε ένα πανίσχυρο αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής, ικανό να σαρώσει το σφαγείο κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, την ίδια την κυβέρνηση κι όσους τη στηρίζουν, απ’ τα κάτω κι απ’ τα αριστερά. Απέναντι σε ένα τέτοιο μέτωπο θα τα βρει σκούρα και όποια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης διαδεχτεί την καταρρέουσα κυβέρνηση Παπανδρέου.
Οικοδομούμε ένα πλατύ, αντικαπιταλιστικό, διεθνιστικό μέτωπο κατά της ΕΕ, για τον απεγκλωβισμό, την αποδέσμευση της Ελλάδας απ’ αυτή τη λυκοσυμμαχία που συντρίβει τα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα. Ένα μέτωπο που, σε ένα πιθανό δημοψήφισμα, θα συμβάλει στη νίκη του «έξω από το ευρώ και την ΕΕ».
Συντονίζουμε το βηματισμό κάθε ριζοσπαστικής, αριστερής κι αντικαπιταλιστικής φωνής και δύναμης. Με την κοινή δράση μέσα στο κίνημα, έτσι ώστε να αποκτούν φτερά, μαζικότητα, αποτελεσματικότητα και προοπτική οι αγώνες. Αλλά και με τη συνάντηση στην πάλη κατά της ΕΕ. Σε μια τέτοια συνάντηση μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά η Πρωτοβουλία κατά της ΕΕ -είτε γίνει δημοψήφισμα είτε όχι-, απευθύνοντας πρόσκληση ενωτικής παρέμβασης σε κάθε δύναμη -και στο ΚΚΕ- που λέει «όχι» στο ευρώ και την ΕΕ, μέσα από συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και μορφές.
Βαθαίνουμε την παρέμβασή μας, από τη σκοπιά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης κι ευρύτερα της επανάστασης και της κομμουνιστικής διεθνιστικής απελευθέρωσης. Γιατί απαντώντας «όχι» στο δίλημμα του δημοψηφίσματος, λέγοντας «έξω από την ΕΕ και το ευρώ», χρειάζεται να πεις «και μετά τι και πώς;». Τι για την Ελλάδα αλλά και ευρύτερα. Και κυρίως, με ποιο κίνημα και ποια Αριστερά.
Πηγή:http://aristeroblog.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου