Bravo Giorgos

Ο,τι και αν λέμε, ο ΓΑΠ ανεδείχθη σε μεγάλο παίκτη.

Πρώτα από όλα κατέβηκε «διαβασμένος» στον προεκλογικό αγώνα τού 2009 ανεμίζοντας το «λεφτά υπάρχουν», διαβεβαιώνοντας έτσι τον Έλληνα ψηφοφόρο ότι θα συνεχίσει την αμέριμνη πορεία υπερκατανάλωσης. Και σάρωσε.

Ανεβαίνοντας στο Μαξίμου, εγκατέστησε καμιά 150αριά συμβούλους, αποδυναμώνοντας τους υπουργούς και εν δυνάμει διαδόχους του, υποβιβάζοντάς τους σε ρόλους μαζέματος μπάζων.

Διέσυρε σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της Γής την Ελλάδα, την οικονομία της και τους εμβρόντητους πολίτες, πυροδοτώντας ανεξέλεγκτη κρίση δανεισμού, ώστε να γίνει με τις ευλογίες των ΗΠΑ, ασμένως και φυσικά ανοήτως, αποδεκτή από τα όργανα της ΕΕ, η εμπλοκή του ΔΝΤ στα οικονομικά πράγματα της Ευρωζώνης.

Ως αντάλλαγμα στην Μέρκελ, δέσμευσε την χώρα, κατά παράβασιν πάσης οικονομικής λογικής, με Μνημόνια, που ήταν σίγουρο ότι θα βυθίσουν ακόμη περισσότερο την οικονομία, προς όφελος των πάσης φύσεως δανειστών και τραπεζών με εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας επί των πλουτοπαραγωγικών πηγών, το ξεφόρτωμα ελληνικών ομολόγων και μετατροπή των δανείων από ιδιωτικά σε κρατικά και έδωσε το προβάδισμα αρπαγής στην Γερμανία.

Απέτρεψε επίσης την βοήθεια Ρωσίας και Κίνας ώστε η Ελλάδα ως χώρα Ευρωζώνης να μην μπορεί να σωθεί από μη «ατλαντικούς» πόρους. Ταυτόχρονα άρχισε να πετά εδώ κι εκεί την αναγκαιότητα εγκαθίδρυσης παγκόσμιας διακυβέρνησης και να δέχεται τον έλεγχο και την ανάληψη αποφάσεων από την καλούμενη «Τρόικα», οι οποίοι, δήθεν ως τεχνικοί, υποκαθιστούσαν σιγά σιγά (αλλά πραξικοπηματικά) τους πολιτικούς (υπουργούς κλπ) και επιπλέον, λειτουργούσαν ως μαξιλάρι απορρόφησης των ευθυνών του ΓΑΠ. Αυτό το μοντέλο «εξήχθη» και στις Ιρλανδία, Πορτογαλία και επίκειται να συμβεί το ίδιο και στην Ιταλία.

Όσο οι ηγέτες της ΕΕ (Γερμανία και Γαλλία, δηλαδή... Γερμανία) δεν αποφάσιζαν τι θα κάνουν με τα θεμελιώδη προβλήματα τού Ευρώ (δηλαδή της παραβίασης των κανόνων που πρέπει να διέπουν την δημιουργία κοινού νομίσματος και της πολιτικής ενοποίησης) η κατάσταση «καρκίνου» αντιμετωπιζόταν με... παυσίπονα. Μόλις η Γερμανία κατέληξε, τότε ο ΓΑΠ εφηύρε το… δημοψήφισμα.

Ήξερε φυσικά ότι o λαός είχε εξαντλήσει κάθε δυνατότητα και ότι το επόμενο βήμα θα ήταν και νέα μέτρα και πλήρες ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, που όμως ουδείς πολιτικός θα μπορούσε να υπογράψει χωρίς νάχει σοβαρό πρόβλημα... κυκλοφορίας του στο δρόμο. Διαπίστωνε επίσης ότι η ΝΔ ανέβαινε μεν, μα πιο γρήγορα κατέβαινε, προς μονοψήφιο ποσοστό, ο ίδιος και το κόμμα του.

Τότε αποφάσισε, χωρίς να χάσει τίποτε, να εγκλωβίσει και αποδυναμώσει την ΝΔ και να αναθέσει την βρώμικη δουλειά σε... τεχνοκράτες. Να δώσει δηλαδή σε μη πολιτικούς να αποφασίσουν στην αποδοχή, πραξικοπηματικώ τώ τρόπω, αλλαγής των συνθηκών της ΕΕ χωρίς να ερωτηθούν οι Λαοί και γίνει ότι έγινε με την Λισσαβώνα, να μετατραπούν οι χώρες σε προτεκτοράτα και όχι σε τμήματα ενοποιημένης πολιτικά Ευρώπης, οι οποίες θα υπακούν στην οικονομική διακυβέρνηση της Γερμανίας, όσο καιρό βεβαίως η ίδια θα θεωρεί ότι την συμφέρει.

Έτσι έθεσε θέμα δημοψηφίσματος, για το οποίο, εικονικά, τον «εμάλωσαν» Μερκελ και Ομπάμα. Οπότε κάτω από την... κατακραυγή «αναγκάστηκε» δήθεν να φύγει... μένοντας. Και να έλθει ως «σωτήρας» ο...Τραπεζίτης της κατάρρευσης του χρηματιστηρίου του 1999, της εγκληματικής δημιουργίας και ένταξης στο ανεπαρκές ευρώ, με τα μαγειρέματα μαζί με τον Σημίτη της Γκόλντμαν Σακς.

Με αυτό το ευφυές τέχνασμα, βγήκε ο ίδιος από το κάδρο, έκανε την ΝΔ να δεχθεί μη εκλογές, επικαλούμενος δια τού Μπένι ανύπαρκτους κινδύνους εξόδου από την Ευρωζώνη, έθεσε μπαριέρα στο άνω όριο που μπορεί να πετύχει η ΝΔ αν γίνουν εκλογές, έβαλε να δεχθούν όλοι την εφαρμογή των λύσεων της 26ης Οκτωβρίου, που δεν θα υλοποιηθούν (άλλωστε εξαιρέθηκαν αμέσως Ισπανία και... Ιταλία) ως προς την ουσία τους, θα υλοποιηθούν όμως ως προς τις αλλαγές των συνθηκών, άνευ ενοχλητικών εκλογών και δημοψηφισμάτων. Εξασφάλισε επίσης την ανοχή των ΜΜΕ στα επερχόμενα εσωκομματικά, αφού έβαλε αυτόν που ήθελαν.

Τέλος αν «παρ’ ελπίδα» ο Τραπεζίτης πετύχει, τότε θα καρπωθεί ο ίδιος το πολιτικό όφελος, αποκαθαρμένος από την ολέθρια πρωθυπουργία του. Αν αποτύχει θα έχουν αποτύχει η ΝΔ και το ΛΑΟΣ. Σε κάθε περίπτωση το κόμμα του θα πάρει την πάνω βόλτα με αυτόν αρχηγό. Απεδείχθη τελικά «μεγάλος».

-Ο Γιώργος Κακαρελίδης είναι Καθηγητής Εφαρμογών στην Επιχειρηματική Έρευνα & Στατιστική του ΤΕΙ Πατρών

gkakarel@gmail.com