ποιους είναι.
♦ Από τη μία ο ΣΥΡΙΖΑ, που της απευθύνει επίμονα κάλεσμα ενότητας και συστράτευσης κατά του μνημονίου.
♦ Από την άλλη οι κυρίαρχοι εσωτερικοί και εξωτερικοί πολιτικοί, τεχνοκρατικοί και μιντιακοί παράγοντες, οι οποίοι βιάζονται να συγκροτήσουν το «κόμμα του μνημονίου», όπως έγραφε το «Π» στις 16.2.2012, και θα επιχειρήσουν να «ρυμουλκήσουν» προς αυτή την κατεύθυνση το κόμμα του Κουβέλη.
Εν ολίγοις το μήνυμα που εκπέμπεται από διάφορες κατευθύνσεις προς τη Δημοκρατική Αριστερά είναι ότι η στάση της δεν είναι σαφής. Την ίδια ώρα δεν είναι αμελητέος ο παράγοντας των εσωκομματικών πιέσεων που ασκούνται από ομάδα εκσυγχρονιστικών στελεχών στην κατεύθυνση της πλήρους ευθυγράμμισης με τα μνημόνια, όπως αναδείχτηκε τον περασμένο Νοέμβριο με την επίσημη γραμμή καταψήφισης της συγκυβέρνησης που προκάλεσε αποχωρήσεις στελεχών από την Κ.Ε.
Κάτι από εκείνο το σκηνικό θύμισε η ανακοίνωση του στελέχους της ΔΗΜΑΡ Γεράσιμου Γεωργάτου για τη γερμανική Αριστερά, σε αναντιστοιχία με την επίσημη γραμμή του κόμματος, το οποίο λίγες μέρες πριν καταψήφιζε τη δανειακή σύμβαση στην ελληνική Βουλή. Ο Γεωργάτος επιτέθηκε στο κόμμα Die Linke (Αριστερά) για την καταψήφιση στη γερμανική Βουλή του νέου δανείου, αποδίδοντας παράλληλα τα εύσημα στο SPD και τους Πράσινους, που ως πιο... σώφρονες δεν ακολούθησαν τον δρόμο του «λαϊκισμού».
Η δήλωση αποσύρθηκε από την ιστοσελίδα του κόμματος και την Τρίτη ο υπεύθυνος Ευρωπαϊκής Πολιτικής αναγκάστηκε στη διευκρινιστική δήλωση ότι ο σχολιασμός απηχούσε «προσωπικές απόψεις» και όχι την επίσημη θέση του κόμματος.
Δείγμα γραφής
Ωστόσο, αν και ο Φώτης Κουβέλης προσπαθεί να τηρήσει τις ισορροπίες προκειμένου να εξασφαλίσει ένα καλό αποτέλεσμα στις εκλογές και να μην ακυρωθεί πριν από αυτές, μάλλον η ΔΗΜΑΡ έχει δώσει δείγματα γραφής.
1 Όσον αφορά το μνημόνιο, δεν το έχει απορρίψει συνολικά: δεν αρνείται τη δανειακή σύμβαση ούτε αμφισβητεί τη «δεσμευτικότητά» της έναντι των πιστωτών, αλλά διαφωνεί με τα μέτρα που τη συνοδεύουν και υποστηρίζει ότι θα ήταν δυνατό το μνημόνιο, με έναν άλλο προσανατολισμό, να επιτρέψει την ανάπτυξη. Τόσο ο Κουβέλης όσο και ο γραμματέας της Κ.Ε. του κόμματος Σπύρος Λυκούδης έχουν υποστηρίξει σε δημόσιες τοποθετήσεις τους τις τελευταίες ημέρες ότι η δανειακή σύμβαση δεσμεύει όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει μετά τις εκλογές.
2 Ακόμη, δεδομένου ότι τα μνημόνια ταυτίζονται από την τρόικα με την επιβίωση του ευρώ, η Δημοκρατική Αριστερά, λέγοντας οπωσδήποτε «ναι» στην ευρωζώνη, αδυνατεί επί της ουσίας να την αποσυνδέσει από τα μνημόνια. Πρόκειται για το ίδιο αδιέξοδο στο οποίο βρέθηκε η... Ν.Δ.
3 Όσον αφορά τις μετεκλογικές συνεργασίες, αυτές δεν απορρίπτονται αν έχουν κεντροαριστερό πρόσημο, αλλά εδώ τα πράγματα περιπλέκονται λίγο:
♦ Από τη μία ο Κουβέλης τηρεί αποστάσεις ασφαλείας από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, αλλά ταυτόχρονα αρνείται ότι η ΔΗΜΑΡ χωράει σε ένα σχήμα Ν.Δ. -ΠΑΣΟΚ, ενώ επικρίνει και το ΠΑΣΟΚ λέγοντας ότι έχει μετατοπιστεί σε θέσεις «οικονομικού φιλελευθερισμού».
♦ Από την άλλη επιμένει ότι η Δημοκρατική Αριστερά «δεν μένει αδιάφορη προς το περιεχόμενο διακυβέρνησης της χώρας» ή, κατά μια άλλη διατύπωση, «η Αριστερά οφείλει να διεκδικεί την πολιτική παρουσία της ως ‘‘κυβερνώσα Αριστερά’’ προς όφελος της κοινωνίας και της χώρας».
Δύο είναι τα ενδεχόμενα:
♦ Είτε η Δημοκρατική Αριστερά στην παρούσα φάση δεν θέλει να κυβερνήσει (ή να βρεθεί σε θέσεις κυβερνητικής ευθύνης), αντίθετα απ’ ό,τι διατείνεται.
♦ Είτε δεν αποκλείει πλήρως τη συμμετοχή σε μια κυβέρνηση συνεργασίας και το ερώτημα είναι με ποιους.
Προ μηνών ο Κουβέλης δεν απέκλειε το ενδεχόμενο μιας συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και το ερώτημα που έθετε ήταν «με ποιες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ» («Τα Νέα», 26.10.11). Αν η ανάγκη για εθνική συστράτευση το φέρει να συνεργαστεί και με ορισμένους μνημονιακούς, η... απάντηση θα μπορούσε να είναι αυτή που δίνει και σήμερα όταν ερωτάται για τις προσχωρήσεις στη ΔΗΜΑΡ στελεχών εκσυγχρονιστικού κλίματος: «Δεν είμαστε “κολυμβήθρα του Σιλωάμ” και δεν έχουμε βεβαίως και το “σύνδρομο του σκαντζόχοιρου”»! Δηλαδή;
Πηγή : Το Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου